የይዘት ትርጉም ምዕራፍ ሱረቱ አዝ ዛሪያት - የኡዝቤክኛ ቋንቋ ትርጉም - በመሐመድ ሳዲቅ - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

Зориёт сураси

አንቀጽ: 1

وَٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

Чанг тўзитувчи(шамол)лар билан қасам.

አንቀጽ: 2

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

Юк кўтарувчи(булут)лар билан қасам.

አንቀጽ: 3

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

Осон юрувчи(кема)лар билан қасам.

አንቀጽ: 4

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

Иш тақсимловчи(фаришта)лар билан қасам.

አንቀጽ: 5

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

Албатта, сизга ваъда қилинган нарса ростдир.

አንቀጽ: 6

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

Ва, албатта, қиёмат воқеъ бўлгувчидир.

አንቀጽ: 7

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

Гўзал, мустаҳкам осмон билан қасам.

አንቀጽ: 8

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

Албатта, сизларнинг гапларингиз ихтилофлидир.

አንቀጽ: 9

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

У(Қуръон)дан ким бурилса, (бутунлай) буриб қўйиладир.

(Қуръондан бурилиб, бошқа нарсани тутмоқчи бўлган, ҳеч қачон нажот топмабди. Чунки, бир йўла залолатга бурилиб қолган бўлади.)

አንቀጽ: 10

قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ

Ёлғончиларга лаънат бўлсин!

አንቀጽ: 11

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

Улар жаҳолатдаги ғофиллардир.

አንቀጽ: 12

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

Улар: «Ҳисоб-китоб куни қачон», деб сўрарлар.

አንቀጽ: 13

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

Бу кунда улар оловда азобланурлар.

አንቀጽ: 14

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

«Азобингизни татиб кўринг», сиз «Қачон бўладир», деб шошилган нарса — шу!» (дейилур).

አንቀጽ: 15

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

Албатта, тақводорлар жаннатлар ва булоқлардадир.

አንቀጽ: 16

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

Роббилари берган нарсаларни олувчилардир. Чунки, улар бундан олдин эҳсон қилувчилардан бўлганлардир.

አንቀጽ: 17

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

Улар кечалари оз ухлар эдилар.

አንቀጽ: 18

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

Ва улар саҳарларда истиғфор айтар эдилар.

አንቀጽ: 19

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

Ва молу мулкларида сўровчи ва бечораларнинг ҳаққи бордир.

አንቀጽ: 20

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

Ва ерда чуқур ишонувчилар учун белгилар бор.

አንቀጽ: 21

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

Ва ўзларингизда ҳам (белгилар) бор. Ёки кўрмаяпсизларми?!

አንቀጽ: 22

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

Ва осмонда ризқингиз ҳамда сизга ваъда қилинаётган нарса (бор).

አንቀጽ: 23

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

Осмону ернинг Роббиси ила қасамки, албатта, у (ваъда) мисоли сиз нутқ қилаётганингиздек ҳақиқатдир.

አንቀጽ: 24

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

Сенга Иброҳимнинг карамли меҳмонларининг хабари келмадими?

አንቀጽ: 25

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

Улар унинг ҳузурига кириб, «Салом» деганларида, у «Салом, нотаниш қавмлар», деди.

አንቀጽ: 26

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

Аҳлига (махфий) бориб, семиз бузоқни (пишириб) келтирди.

አንቀጽ: 27

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

Уни уларга яқин сурди ва: «Емайсизларми?» – деди.

አንቀጽ: 28

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

Улардан хавфсиради. Улар: «Қўрқма», дедилар ва унга илмли ўғил башоратини бердилар.

አንቀጽ: 29

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

Бас, хотини қичқириб келди ва ўз юзига шапалоқ тушириб: «Қари, туғмас хотин-а?!» – деди.

አንቀጽ: 30

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

Улар: «Сенинг Роббинг шундай деди. Албатта, Унинг Ўзи Ҳакийм ва Алиймдир», дедилар.

አንቀጽ: 31

۞ قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

У: «Эй элчилар! Сизнинг ишингиз недир?» – деди.

አንቀጽ: 32

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

Улар: «Албатта, биз жиноятчи қавмга юборилганмиз.

አንቀጽ: 33

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

Уларнинг устидан лойдан (пиширилган) тошларни ташлаш учун.

አንቀጽ: 34

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

Роббинг ҳузурида исрофчилар учун белгилаб қўйилганларни», дедилар.

አንቀጽ: 35

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Ва Биз у жойдан мўминларни чиқардик.

አንቀጽ: 36

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

У ерда бир хонадондан бошқа мусулмонларни топмадик.

አንቀጽ: 37

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

Ва у ерда аламли азобдан қўрқадиганлар учун оят(белги) қолдирдик.

አንቀጽ: 38

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

Ва Мусода ҳам (белги) бор. Биз уни Фиръавнга равшан ҳужжат ила юборганимизда...

አንቀጽ: 39

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

У юз ўгириб, ишонгани томон юрди ва: «(Мусо) сеҳргар ёки мажнундир», деди.

አንቀጽ: 40

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

Бас, Биз уни ва аскарларини тутиб денгизга ташладик ва у маломатга лойиқ иш қилувчи эди.

አንቀጽ: 41

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

Ва Одда ҳам (белги) бор. Вақтики, Биз уларга туғмас шамолни юбордик.

(Одатда, шамол ёмғир ёғишига сабаб бўлади. Од қавмига келган шамол эса уларга ёмғир эмас, бало-офат, ҳалокатни олиб келган, шунинг учун унинг туғмас, яъни бефойда деб сифатланяпти.)

አንቀጽ: 42

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

У қайси нарсага етиб борса, титиб ташламасдан қўймас.

አንቀጽ: 43

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

Ва Самудда ҳам (белги) бор. Уларга: «Вақтинчалик маза қилиб туринглар», дейилган вақтда...

አንቀጽ: 44

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

Аллоҳнинг амридан бош тортдилар, бас, қараб турган ҳолларида уларни қаттиқ овоз тутди.

አንቀጽ: 45

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

Бас, улар ўринларидан туролмадилар ва ёрдам ҳам ололмадилар.

አንቀጽ: 46

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

Ва бундан аввал Нуҳ қавмини ҳам (ҳалок этганмиз). Албатта, улар фосиқ қавм эдилар.

አንቀጽ: 47

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

Осмонни Ўз қўлимизда(қудратимиз) ила бино қилдик. Албатта, Биз уни кенгайтирувчимиз.

አንቀጽ: 48

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

Ва ерни тўшаб қўйдик. Биз қандоқ ҳам яхши тайёрловчидирмиз!

አንቀጽ: 49

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

Ва Биз ҳар бир нарсани жуфт яратдик. Шоядки, эсласангизлар.

አንቀጽ: 50

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

Бас, фақат Аллоҳгагина қочинг. Албатта, мен сизларга Ундан (келган) очиқ-ойдин огоҳлантирувчиман.

(Одатда инсон хавфу хатардан, бало-офатдан қочади. Бу оятда тилга олинган хавф-хатар — динсизлик, ғафлат ва осийликдир, ундан қочиш гуноҳ ва ҳаром ишларни тарк этиб, Аллоҳга илтижо этиш билан бўлади. Аллоҳга қочишда инсон учун улуғ саодат ва мартаба бордир.)

አንቀጽ: 51

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

Ва Аллоҳга бошқа маъбудни шерик қилманглар. Албатта, мен сизларга Ундан (келган) очиқ-ойдин огоҳлантирувчиман.

አንቀጽ: 52

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

Худди шундай, булардан аввалгиларга ҳам ҳар бир Пайғамбар келган вақт (уни) сеҳргар ёки мажнун деганлар.

አንቀጽ: 53

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

Келишиб олганмилар?! Йўқ, улар туғёнга кетган қавмлардир!

አንቀጽ: 54

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

Улардан юз ўгир. Бас, сен маломатга қолувчи эмассан.

(Пайғамбарнинг вазифаси Аллоҳнинг амрини етказиш. У зот бу ишни ўз ўрнида адо этдилар. Мушриклар гапга кирмадилар, Пайғамбар алайҳиссалом улардан юз ўгирсалар, у зотга маломат йўқ.)

አንቀጽ: 55

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Ва эслатгин. Албатта, эслатиш мўминларга манфаат берур.

አንቀጽ: 56

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

Жин ва инсонни фақат Менга ибодат қилишлари учунгина яратдим.

አንቀጽ: 57

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

Мен улардан ризқ хоҳламайман ва Мени овқатлантиришларини ҳам хоҳламасман.

አንቀጽ: 58

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

Албатта, Аллоҳ Ўзи ризқ берувчи, қувват эгаси, шиддатлидир.

(Демак, Аллоҳ таоло инсу жиндан ризқ сўрамайди, балки уларга ризқ беради. Аллоҳнинг бирдан-бир ирода қилгани ибодатдир, инсу жинни яратишдан мақсад ҳам шудир. Лекин ибодатдан кимга фойда бор? Ибодат қилувчининг ўзига. Унга икки дунёнинг бахтини ибодат беради.)

አንቀጽ: 59

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

Албатта, зулм қилганларга ўз биродарлари азобичалик азоб бор, шошилмасинлар.

አንቀጽ: 60

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

Кофирларга ваъда қилинаётган кунларида ҳалокат бўлсин.