ترجمة معاني سورة الفجر - الترجمة الفارسية الدرية - موسوعة القرآن الكريم

سورة الفجر - سورۀ فجر

آية: 1

وَٱلۡفَجۡرِ

قسم به فجر (صبح).

آية: 2

وَلَيَالٍ عَشۡرٖ

و قسم به شب‌های ده‌گانه.

آية: 3

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

و قسم به جفت و طاق.

آية: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

و قسم به شب چون سپری شود.

آية: 5

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

آیا درین (امر) قسم کافی برای صاحبان خرد نیست؟ (بلی هست!).

آية: 6

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

آیا ندیدی که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟

آية: 7

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

قوم ارم که صاحب قامت‌های بلند و ستون مانند بودند.

آية: 8

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

که مانند آن در (هیچ‌یک) از شهرها آفریده نشده بود.

آية: 9

وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

و با قوم ثمود؟ آنانی که سنگ‌ها را در وادی (القری) می‌تراشیدند.

آية: 10

وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

با فرعون؟ که میخ‌ها (برای سزا دادنِ مردم) داشت.

آية: 11

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

(این سه قوم) همان کسانی بودند که در شهرها سرکشی کردند.

آية: 12

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

پس در آن شهرها فساد بیشتر کردند.

آية: 13

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

لهذا پروردگارت آنان را به عذاب سخت گرفتار کرد.

آية: 14

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

یقیناً پروردگار تو در کمین‌گاه (مراقب اعمال بندگان) است.

آية: 15

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

پس اما انسان هرگاه پروردگارش او را امتحان کند و به او مقام و نعمت دهد، می‌گوید: پروردگارم مرا عزت داد.

آية: 16

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

و اما وقتی که پروردگارش او را امتحان کند و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، می‌گوید: پروردگارم مرا اهانت کرده است.

آية: 17

كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

نه، چنین نیست، بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید.

آية: 18

وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و همدیگر را بر طعام دادن مسکین ترغیب نمی‌کنید.

آية: 19

وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

و میراث دیگران را با مال خود خلط نموده (به طریقۀ نادرست) می‌خورید.

آية: 20

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

و مال را بسیار (بیش از حد) دوست می‌دارید.

آية: 21

كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

چنین نیست، بلکه وقتی زمین به شدت درهم کوبیده شود.

آية: 22

وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

و پروردگارت بیاید و فرشتگان صف بسته حاضر شوند.

آية: 23

وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

و آن روز دوزخ در میان آورده شود، آن روز انسان (کافر) عبرت می‌گیرد، ولی چنین عبرت گرفتن چه سودی برای او دارد؟!

آية: 24

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

می‌گوید: ای کاش برای این زندگی‌ام چیزی قبلاً می‌فرستادم.

آية: 25

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

پس آن روز هیچ کسی چون عذاب الله عذاب نکند.

آية: 26

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

و هیچ کسی هم چون الله او را به بند (زنجیرها) نمی‌بندد.

آية: 27

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

(و در حالت نزع گفته شود که) ای نفس (شخص) آرام‌گیرنده (به ایمان)!

آية: 28

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

به‌سوی پروردگارت بازگرد، (در حالی که) تو از او راضی و او از تو راضی است.

آية: 29

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

پس در زمره بندگانم داخل شو.

آية: 30

وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي

و در جنت من داخل شو.