ترجمة معاني آية 12 سورة القصص - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 12

۞ وَحَرَّمۡنَا عَلَيۡهِ ٱلۡمَرَاضِعَ مِن قَبۡلُ فَقَالَتۡ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰٓ أَهۡلِ بَيۡتٖ يَكۡفُلُونَهُۥ لَكُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ نَٰصِحُونَ

12. و مە نەهێلا ئەو شیرێ چو دایینان بخۆت، بەری ئەم وی بزڤڕینینە دەڤ دەیكا وی، [ئینا خویشكا وی] گۆت: [پشتی زانی ئەو یێ ل دایینەكێ دگەڕن] ئەرێ ئەز مالەكێ نیشا هەوە بدەم، وی بۆ هەوە خودان بكەت و سەرەگوهییێ‌ لێ بكەت، و وان خێرا وی بڤێت و بۆ د دلبێش بن.