ترجمة معاني آية 82 سورة القصص - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 82

وَأَصۡبَحَ ٱلَّذِينَ تَمَنَّوۡاْ مَكَانَهُۥ بِٱلۡأَمۡسِ يَقُولُونَ وَيۡكَأَنَّ ٱللَّهَ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ وَيَقۡدِرُۖ لَوۡلَآ أَن مَّنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا لَخَسَفَ بِنَاۖ وَيۡكَأَنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلۡكَٰفِرُونَ

82. و ئەوێت دوهی خۆزی دخواست، شوینا قاروونی بانە [ئەڤرۆ] یێ دبێژن: ئاخ! [ئەو چ خۆزی بوو، مە خواستی] هۆسانە خودێ بۆ هەر بەندەیێ بڤێت ژ بەندەیێت خۆ، ڕزقێ وی بەرفرەهـ و كێم دكەت [ئانكو دان و نەدانا ڕزقی، ب قەدریڤە نە یاگرێدایییە]، و ئەگەر خودێ كەرەم د گەل مە نەكربایە، دا مە ژی د ئەردیدا بەت، [ڤێجا پەشێمان بوون، و گۆتن:] هەچكو گاور سەرفەراز نابن.