ترجمة معاني آية 109 سورة التوبة - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 109

أَفَمَنۡ أَسَّسَ بُنۡيَٰنَهُۥ عَلَىٰ تَقۡوَىٰ مِنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٍ خَيۡرٌ أَم مَّنۡ أَسَّسَ بُنۡيَٰنَهُۥ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٖ فَٱنۡهَارَ بِهِۦ فِي نَارِ جَهَنَّمَۗ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

109. ئەرێ ئەوێ خیم و بنیاتێ‌ (بنسترێ) [ئاڤاهییێ‌ دینێ] خۆ ل سەر پارێزكاری و ڕازیبوونا خودێ ئاڤاكری چێترە، یان ژی ئەوێ خیمێ [ئاڤاهییێ‌ دینێ] خۆ ل سەر لێڤا كەندالەكێ هەڕفتە ئاڤاكری، ڤێجا [ئاڤاهییێ‌ وان یێ ل سەر لێڤا كەندالی] ئەو هەڕفاندنە د ئاگرێ دۆژەهێدا، و خودێ ب خۆ ملەتێ ستەمكار ڕاستەڕێ ناكەت.