ترجمة معاني آية 117 سورة التوبة - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

117. ب ڕاستی خودێ تۆبە دا سەر پێغەمبەری [گونەهێت وی ژێبرن ژ بەر دەستویردانا وی بۆ دوڕوییان، كو ڕۆژا تەبووكێ ڤەمینن] و مشەختییان و هاریكاران [خەلكێ مەدینەیێ]، ئەوێت وەختێ تەنگاڤییێ‌ خۆ دایینە د گەل پێغەمبەری، پشتی نێزیك بوویی دلێت دەستەكەكێ بۆ هندێ بچن، ڤەمینن [و ژ بەر گرانی و زەحمەتێ خۆ نەدەنە د گەل پێغەمبەری]، پاشی خودێ تۆبە دانا سەر وان و گونەهێت وان ژێبرن. ب ڕاستی ئەو بۆ وان زێدە ب ڕەحم و دلۆڤانە.