ترجمة معاني آية 4 سورة الفاتحة - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 4

مٰلِكِ یَوْمِ الدِّیْنِ ۟ؕ

د الله تعالی لویي چې همدې د قیامت په ورځ د هر څه څښتن دی، او هیڅ نفس د بل نفس لپاره د هيڅ شي واک نه لري. پس (یوم الدین) قیامت: د بدلې او حساب ورځ ده.

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• افتتح الله تعالى كتابه بالبسملة؛ ليرشد عباده أن يبدؤوا أعمالهم وأقوالهم بها طلبًا لعونه وتوفيقه.

الله تعالی خپل کتاب په بسم الله سره پېل کړی دی؛ د دې لپاره چې خپلو بندګانو ته وښایي چې خپل کارونه او ویناوې په بسم الله (د الله په نامه) پیل کړي او له الله څخه مرسته او بریا وغواړي.

• من هدي عباد الله الصالحين في الدعاء البدء بتمجيد الله والثناء عليه سبحانه، ثم الشروع في الطلب.

په دعا کې د الله د نېکو بندګانو له لارښوونې دا ده چې - لومړی - د الله په لويۍ او د هغه پاک ذات په ستاينه پيل کوي، بيا په غوښتنه.

• تحذير المسلمين من التقصير في طلب الحق كالنصارى الضالين، أو عدم العمل بالحق الذي عرفوه كاليهود المغضوب عليهم.

د حق په غوښتنه کې د ګمراه نصاراوو په څېر له کمي کولو څخه د مسلمانانو ویرول او یا د غضب کړل شویو یهودو په څېر په پېژندل شوي حق باندې عمل نه کوي، څخه وېرول.

• دلَّت السورة على أن كمال الإيمان يكون بإخلاص العبادة لله تعالى وطلب العون منه وحده دون سواه.

دا سورت په دې دلالت کوي چې پوره ایمان په پوره اخلاص سره د الله -تعالی- په بندګۍ او یوازې له الله تعالی څخه په مرسته غوښتلو کې دی.