ترجمة معاني آية 177 سورة الشعراء - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 177

اِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

کله چې هغوی ته يې نبي شعيب وويل: آيا له الله څخه د هغه له وېرې د شرک په پرېښودلو نه وېرېږئ؟!.

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• اللواط شذوذ عن الفطرة ومنكر عظيم.

لواطت د فطرت څخه وتل دي او لوی ناوړه کار دی.

• من الابتلاء للداعية أن يكون أهل بيته من أصحاب الكفر أو المعاصي.

د الله لارې ته د رابلونکي له ازامويښت څخه دا دی چې کورنۍ يې کافره او ګناهکاره وي.

• العلاقات الأرضية ما لم يصحبها الإيمان، لا تنفع صاحبها إذا نزل العذاب.

له ځمکنيو اړيکو سره چې تر څو ايمان نه وي، څښتن ته يې ګټه نه شي رسولی کله چې عذاب پرې راشي.

• وجوب وفاء الكيل وحرمة التَّطْفِيف.

د پېمانې پوره ورکولو لازموالی او د کمولو نارواوالی.