ترجمة معاني سورة الشعراء - الترجمة البشتوية - سرفراز - موسوعة القرآن الكريم

سورة الشعراء - الشعراء

آية: 1

طٰسٓمّٓ ۟

ظسم.

آية: 2

تِلْكَ اٰیٰتُ الْكِتٰبِ الْمُبِیْنِ ۟

دا د یوه روښانه کتاب ایتونه دي.

آية: 3

لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ اَلَّا یَكُوْنُوْا مُؤْمِنِیْنَ ۟

ښايې ته ځان د مرګ تر پولې غمجن کړې چې هغوی ولې ایمان نه راوي؟

آية: 4

اِنْ نَّشَاْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِّنَ السَّمَآءِ اٰیَةً فَظَلَّتْ اَعْنَاقُهُمْ لَهَا خٰضِعِیْنَ ۟

که مونږ وغواړو نو اسمان څخه به پرې یوه نښه راښکته او هغوی به په خپله ورته غاړه ټیټه کړي.

آية: 5

وَمَا یَاْتِیْهِمْ مِّنْ ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ اِلَّا كَانُوْا عَنْهُ مُعْرِضِیْنَ ۟

د مهربان خدای له لورې چې ورته هر نوی پند راشي نو دوی ترې مخ اړوي.

آية: 6

فَقَدْ كَذَّبُوْا فَسَیَاْتِیْهِمْ اَنْۢبٰٓؤُا مَا كَانُوْا بِهٖ یَسْتَهْزِءُوْنَ ۟

هو! خبره يي درواغ وګڼله نو ژر دی چې د هغې خبرې پای ورته راشي چې دوی پرې ملنډې وهلې.

آية: 7

اَوَلَمْ یَرَوْا اِلَی الْاَرْضِ كَمْ اَنْۢبَتْنَا فِیْهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِیْمٍ ۟

ایا ځمکې ته نه ګوري چې مونږ پکې څومره غوره جنسونه راپورته کړي دي؟

آية: 8

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

په رښتیا چې په دې کې غټه نښه شته خو د هغوی ډیر خلک خبره نه مني.

آية: 9

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او بې له شکه ستا رب په هر څه برلاسی او خورا مهربان دی.

آية: 10

وَاِذْ نَادٰی رَبُّكَ مُوْسٰۤی اَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظّٰلِمِیْنَ ۟ۙ

او هغه را په زړه کړه چې ستا رب پر موسی غږ وکړ چې د ظالم قوم په لور ولاړ شه.

آية: 11

قَوْمَ فِرْعَوْنَ ؕ— اَلَا یَتَّقُوْنَ ۟

د فرعون قوم ته هغوی ولې له خپل رب څخه نه ډاریږي؟

آية: 12

قَالَ رَبِّ اِنِّیْۤ اَخَافُ اَنْ یُّكَذِّبُوْنِ ۟ؕ

موسی وویل: ای زما ربه! له ماسره ویره ده چې ما به درواغجن وګڼي.

آية: 13

وَیَضِیْقُ صَدْرِیْ وَلَا یَنْطَلِقُ لِسَانِیْ فَاَرْسِلْ اِلٰی هٰرُوْنَ ۟

زړه مي تنګیږي او ژبه مې هم ښه روانه نه ده. نو هارون هم د پیغمبر په توګه ولیږه.

آية: 14

وَلَهُمْ عَلَیَّ ذَنْۢبٌ فَاَخَافُ اَنْ یَّقْتُلُوْنِ ۟ۚۖ

او هغوی پر ما د یوې ګناه دعوه لري ډاریږم چې وبه مي وژني[۱۱].

[۱۱] ما به ووژني او د دعوت رسولو کار به نیمګړی پاتې شي( البحر المحیط).

آية: 15

قَالَ كَلَّا ۚ— فَاذْهَبَا بِاٰیٰتِنَاۤ اِنَّا مَعَكُمْ مُّسْتَمِعُوْنَ ۟

الله وفرمایل: نه! هغوی هیڅ نشي کولی. تاسې دواړه زما له ایتونو سره ورشئ زه له تاسې سره یم او هر څه اورم.

آية: 16

فَاْتِیَا فِرْعَوْنَ فَقُوْلَاۤ اِنَّا رَسُوْلُ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ۙ

دواړه فرعون ته ورشئ او ورته ووايې چې: مونږ د رب العالمین استازي یو.

آية: 17

اَنْ اَرْسِلْ مَعَنَا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

بنې اسرائیل له مونږ سره پریږده.

آية: 18

قَالَ اَلَمْ نُرَبِّكَ فِیْنَا وَلِیْدًا وَّلَبِثْتَ فِیْنَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِیْنَ ۟ۙ

فرعون وویل: ایا ته مې په خپله غیږ کې د کوچنې ځوی په توګه نه يي روزلی؟ او تا زمونږ په مینځ کې څو کلونه ژوند نه دی تیر کړی؟

آية: 19

وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِیْ فَعَلْتَ وَاَنْتَ مِنَ الْكٰفِرِیْنَ ۟

او بالاخره دې خپل هغه کار وکړ چې تا کړی او زمونږ له نظام نه سرغړوونکی وې.

آية: 20

قَالَ فَعَلْتُهَاۤ اِذًا وَّاَنَا مِنَ الضَّآلِّیْنَ ۟ؕ

موسی وویل: هو! هغه کار له ما نه په خطايې سره وشو.

آية: 21

فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِیْ رَبِّیْ حُكْمًا وَّجَعَلَنِیْ مِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟

او بیا ستاسې له ډار نه وتښتیدم. نو زما رب ما ته پوهه را په برخه او زه يي له رسولانو نه وګرځولم.

آية: 22

وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَیَّ اَنْ عَبَّدْتَّ بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

او دا ستا لورینه ده چې په ما يې باروې چې بني اسرائیل دې خپل غلامان ګرځولي وو؟

آية: 23

قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

فرعون وویل: رب العالمین څه شی دی؟

آية: 24

قَالَ رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا ؕ— اِنْ كُنْتُمْ مُّوْقِنِیْنَ ۟

موسی وویل: د اسمانونو او ځمکې او د هغه څه رب دی چې ددې دواړو په مینځ کې دي. که تاسې باور کوونکي یاست.

آية: 25

قَالَ لِمَنْ حَوْلَهٗۤ اَلَا تَسْتَمِعُوْنَ ۟

فرعون چاپیریال ته وویل: ایا نه اورئ چې دا سړی څه وايې؟

آية: 26

قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ اٰبَآىِٕكُمُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

موسی وویل: ستاسې رب دی او ستاسې د نیکونو رب هم دی.

آية: 27

قَالَ اِنَّ رَسُوْلَكُمُ الَّذِیْۤ اُرْسِلَ اِلَیْكُمْ لَمَجْنُوْنٌ ۟

فرعون وویل: په رښتیا چې تاسې ته رالیږل شوی استازی لیونی دی.

آية: 28

قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَیْنَهُمَا ؕ— اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُوْنَ ۟

موسی وویل: ختیځ او لویدیځ او د هغه څه چې د دواړو په مینځ کې دي د ټولو رب دی که تاسې عقلمن یاست.

آية: 29

قَالَ لَىِٕنِ اتَّخَذْتَ اِلٰهًا غَیْرِیْ لَاَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُوْنِیْنَ ۟

فرعون وویل: قسم دی که چیرې پرته له ما بل څه په خدايي ونیسې نو خامخا به دې په زندان کې واچوم.

آية: 30

قَالَ اَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَیْءٍ مُّبِیْنٍ ۟ۚ

موسی وویل: که څه هم یو ښکاره دلیل وړاندې کړم؟

آية: 31

قَالَ فَاْتِ بِهٖۤ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟

فرعون وویل: را وړاندې يې کړه که ته له رښتینو څخه يې.

آية: 32

فَاَلْقٰی عَصَاهُ فَاِذَا هِیَ ثُعْبَانٌ مُّبِیْنٌ ۟ۚۖ

موسی خپله امسا وغورځوله ناببره هغه یو لوی ښامار شو.

آية: 33

وَّنَزَعَ یَدَهٗ فَاِذَا هِیَ بَیْضَآءُ لِلنّٰظِرِیْنَ ۟۠

او چې لاس يې را وویست نو د کتونکو لپاره سپین پړکیدونکی وو.

آية: 34

قَالَ لِلْمَلَاِ حَوْلَهٗۤ اِنَّ هٰذَا لَسٰحِرٌ عَلِیْمٌ ۟ۙ

فرعون خپلو نژدې درباریانو ته وویل: په رښتیا چې دا سړی یو پوه ساحر دی.

آية: 35

یُّرِیْدُ اَنْ یُّخْرِجَكُمْ مِّنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِهٖ ۖۗ— فَمَاذَا تَاْمُرُوْنَ ۟

غواړي چې په خپل سحر تاسې له خپل وطن نه وشړي. نو مشوره او نظر مو څه دی؟

آية: 36

قَالُوْۤا اَرْجِهْ وَاَخَاهُ وَابْعَثْ فِی الْمَدَآىِٕنِ حٰشِرِیْنَ ۟ۙ

هغوی وویل: ده او ورور ته يي وخت ورکړه او ښارونو ته جارچیان ولیږه.

آية: 37

یَاْتُوْكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِیْمٍ ۟

چې ډير زیات پوه او رسیدلی ساحران درته راولي.

آية: 38

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِیْقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟ۙ

نو ساحران ټاکلې ورځې ته راټول کړای شول.

آية: 39

وَّقِیْلَ لِلنَّاسِ هَلْ اَنْتُمْ مُّجْتَمِعُوْنَ ۟ۙ

او خلکو ته وویل شو چې ایا راټولیدونکي یاست؟

آية: 40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ اِنْ كَانُوْا هُمُ الْغٰلِبِیْنَ ۟

ښايې چې مونږ د ساحرانو مننه وکړو که هغوی برلاسي شول.

آية: 41

فَلَمَّا جَآءَ السَّحَرَةُ قَالُوْا لِفِرْعَوْنَ اَىِٕنَّ لَنَا لَاَجْرًا اِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغٰلِبِیْنَ ۟

کله چې ساحران راغلل نو فرعون ته يې وویل: که مونږ برلاسي شو نو څه انعام مو شته؟

آية: 42

قَالَ نَعَمْ وَاِنَّكُمْ اِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِیْنَ ۟

فرعون وویل: هو! او بیا به تاسې زما له نژدې خلکو یاست.

آية: 43

قَالَ لَهُمْ مُّوْسٰۤی اَلْقُوْا مَاۤ اَنْتُمْ مُّلْقُوْنَ ۟

موسی ساحرانو ته وویل: وغورځوئ هغه څه چې تاسې يي غورزوونکي یاست.

آية: 44

فَاَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِیَّهُمْ وَقَالُوْا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ اِنَّا لَنَحْنُ الْغٰلِبُوْنَ ۟

نو هغوی خپلې رسۍ او امساګانې وغورزولې او ويې ویل: د فرعو په دبدبه لوړه ده چې مونږ برلاسي یو.

آية: 45

فَاَلْقٰی مُوْسٰی عَصَاهُ فَاِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَاْفِكُوْنَ ۟ۚۖ

بیا موسی خپله امسا وغورځوله، امسا ټول هغه شیان تیر کړل چې هغوی درواغ جوړ کړي وو.

آية: 46

فَاُلْقِیَ السَّحَرَةُ سٰجِدِیْنَ ۟ۙ

هغه وو چې ساحران پړ مخ په سجده پریوتل.

آية: 47

قَالُوْۤا اٰمَنَّا بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ۙ

او ویې ویل: مونږ د عالمیانو په رب ایمان راوړی دی.

آية: 48

رَبِّ مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟

د موسی او هارون په رب.

آية: 49

قَالَ اٰمَنْتُمْ لَهٗ قَبْلَ اَنْ اٰذَنَ لَكُمْ ۚ— اِنَّهٗ لَكَبِیْرُكُمُ الَّذِیْ عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۚ— فَلَسَوْفَ تَعْلَمُوْنَ ؕ۬— لَاُقَطِّعَنَّ اَیْدِیَكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ مِّنْ خِلَافٍ وَّلَاُوصَلِّبَنَّكُمْ اَجْمَعِیْنَ ۟ۚ

فرعون ویل: ایا زما له اجازې نه وړاندې مو په هغه ایمان راووړ؟ بې له شکه موسی ستاسې هغه لوی ساحر دی چې تاسې ته يي سحر ښوولی دی. نو ډیر ژر به تاسې پوه شئ. زه خامخا ستاسې لاسونه او پښې ادل بدل پرې کوم او تاسې ټول به په دار وځړوم.

آية: 50

قَالُوْا لَا ضَیْرَ ؗ— اِنَّاۤ اِلٰی رَبِّنَا مُنْقَلِبُوْنَ ۟ۚ

هغوی وویل: هیڅ باک نشته مونږ په هر صورت د خپل رب په لور ورتلونکي یو.

آية: 51

اِنَّا نَطْمَعُ اَنْ یَّغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطٰیٰنَاۤ اَنْ كُنَّاۤ اَوَّلَ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟ؕ۠

مونږ هیله من یو چې رب مو ټول ګناهونه راوبښي ځکه چې مونږ لومړني ایمان راوړنکي یو.

آية: 52

وَاَوْحَیْنَاۤ اِلٰی مُوْسٰۤی اَنْ اَسْرِ بِعِبَادِیْۤ اِنَّكُمْ مُّتَّبَعُوْنَ ۟

او مونږ موسی ته وحې وکړه چې زما بنده ګان د شپې روان کړه فرعونیان به په تاسې پسې را ووځي.

آية: 53

فَاَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِی الْمَدَآىِٕنِ حٰشِرِیْنَ ۟ۚ

فرعون ښارونو ته جارچیان ولیږل.

آية: 54

اِنَّ هٰۤؤُلَآءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِیْلُوْنَ ۟ۙ

چې دغه یوه کوچنۍ ډله ده.

آية: 55

وَاِنَّهُمْ لَنَا لَغَآىِٕظُوْنَ ۟ۙ

او همدوی زمونږ قهر راپارولی دی.

آية: 56

وَاِنَّا لَجَمِیْعٌ حٰذِرُوْنَ ۟ؕ

او بې شکه مونږ ښه بیدار او تیار یو.

آية: 57

فَاَخْرَجْنٰهُمْ مِّنْ جَنّٰتٍ وَّعُیُوْنٍ ۟ۙ

نو مونږ فرعونیان له باغونو او چینو نه وښکل.

آية: 58

وَّكُنُوْزٍ وَّمَقَامٍ كَرِیْمٍ ۟ۙ

او له خزانو او غوره ماڼیو نه.

آية: 59

كَذٰلِكَ ؕ— وَاَوْرَثْنٰهَا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

هو! همدا مو وکړل. او هغه ټول مو بنې اسرائیلو ته په میراث ورکړل.

آية: 60

فَاَتْبَعُوْهُمْ مُّشْرِقِیْنَ ۟

نو هغوی په مؤمنانو پسې، او د لمرخاته په وخت کې ور ورسیدل.

آية: 61

فَلَمَّا تَرَآءَ الْجَمْعٰنِ قَالَ اَصْحٰبُ مُوْسٰۤی اِنَّا لَمُدْرَكُوْنَ ۟ۚ

نو کله چې دواړو ډلو یو بل ولیدل نو د موسی ملګرو وویل: بې له شکه اوس مونږ نیول کیږو.

آية: 62

قَالَ كَلَّا ۚ— اِنَّ مَعِیَ رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟

موسی وویل: نه : مه وار خطا کیږئ مه رب مې مل دی ډیر ژر به ښوونه راته وکړي.

آية: 63

فَاَوْحَیْنَاۤ اِلٰی مُوْسٰۤی اَنِ اضْرِبْ بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ؕ— فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

نو مونږ موسی ته وحې وکړه چې په امساء دې سیند ووهه. نو هغه وو چې سیند څیرې او هره برخه يې د لوی غره په شان ودریده.

آية: 64

وَاَزْلَفْنَا ثَمَّ الْاٰخَرِیْنَ ۟ۚ

او هلته مو هغه نور هم رانژدې کړل.

آية: 65

وَاَنْجَیْنَا مُوْسٰی وَمَنْ مَّعَهٗۤ اَجْمَعِیْنَ ۟ۚ

موسی او د هغه ملګرو ته مو نجات ورکړ.

آية: 66

ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟ؕ

او بیا مو هغه غرق کړل.

آية: 67

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

په رښتیا چې په دې پیښه کې د عبرت لویه نښه ده. خو د هغوی ډیر خلک ایمان نه راوي.

آية: 68

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او په رښتیا چې ستا رب په هر څه برلاسی او مهربان دی.

آية: 69

وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَاَ اِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ

او دوی ته د ابراهیم کیسه ووایه.

آية: 70

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَا تَعْبُدُوْنَ ۟

کله چې هغه خپل پلار او قوم ته وویل: تاسې د څه عبادت کوئ؟

آية: 71

قَالُوْا نَعْبُدُ اَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عٰكِفِیْنَ ۟

هغوی وویل: مونږ د بوتانو عبادت کوو او تل ورته لاس په نامه یو.

آية: 72

قَالَ هَلْ یَسْمَعُوْنَكُمْ اِذْ تَدْعُوْنَ ۟ۙ

ابراهیم وویل: تاسې يې چې رابلئ خبره مو اوري؟

آية: 73

اَوْ یَنْفَعُوْنَكُمْ اَوْ یَضُرُّوْنَ ۟

یا څه ګټه او تاوان در رسوي؟

آية: 74

قَالُوْا بَلْ وَجَدْنَاۤ اٰبَآءَنَا كَذٰلِكَ یَفْعَلُوْنَ ۟

هغوی وویل: نه دا خبره نه ده بلکې مونږ ته همدا راپاتې ده زمونږ نیکونو همداسې کړي دي.

آية: 75

قَالَ اَفَرَءَیْتُمْ مَّا كُنْتُمْ تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

پوهیږئ چې د کوم څه تاسې عبادت کوئ؟

آية: 76

اَنْتُمْ وَاٰبَآؤُكُمُ الْاَقْدَمُوْنَ ۟ؗ

تاسې او ستاسې پخوانیو نیکونو يې کړی.

آية: 77

فَاِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّیْۤ اِلَّا رَبَّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ۙ

دا ټول زما دښمنان دي یوازې رب العالمین زما ملاتړ دی.

آية: 78

الَّذِیْ خَلَقَنِیْ فَهُوَ یَهْدِیْنِ ۟ۙ

هغه ذات چې زه يې پیدا کړی او لار يې راته ښايې.

آية: 79

وَالَّذِیْ هُوَ یُطْعِمُنِیْ وَیَسْقِیْنِ ۟ۙ

او هغه ذات چې خوراک او څښاک راکوي.

آية: 80

وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِیْنِ ۟

او چې ناروغ شم نو روغوي مې.

آية: 81

وَالَّذِیْ یُمِیْتُنِیْ ثُمَّ یُحْیِیْنِ ۟ۙ

او هغه ذات دی چې مړ کوي مې او بیا مې راژوندی کوي.

آية: 82

وَالَّذِیْۤ اَطْمَعُ اَنْ یَّغْفِرَ لِیْ خَطِیْٓـَٔتِیْ یَوْمَ الدِّیْنِ ۟ؕ

او هغه ذات دی چې زه ترې هیله من یم چې د حساب په ورځ به زما ټول ګناهونه وبښي.

آية: 83

رَبِّ هَبْ لِیْ حُكْمًا وَّاَلْحِقْنِیْ بِالصّٰلِحِیْنَ ۟ۙ

ای زما ربه! ما ته علم او پوهه را په برخه او له نیکانو سره مې یو ځای کړه.

آية: 84

وَاجْعَلْ لِّیْ لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

او په راتلونکو نسلونو کې مې په ښه نوم سره یاد کړه.

آية: 85

وَاجْعَلْنِیْ مِنْ وَّرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیْمِ ۟ۙ

او له نعمتونو نه د ډک جنت په وارثانو کې مې وګڼه.

آية: 86

وَاغْفِرْ لِاَبِیْۤ اِنَّهٗ كَانَ مِنَ الضَّآلِّیْنَ ۟ۙ

او پلار مې وبښه په رښتیا چې هغه لا لارې ورکو څخه وو.

آية: 87

وَلَا تُخْزِنِیْ یَوْمَ یُبْعَثُوْنَ ۟ۙ

او په هغه ورځ مې مه رسواء کوه چې ټول خلک راپورته کړای شي.

آية: 88

یَوْمَ لَا یَنْفَعُ مَالٌ وَّلَا بَنُوْنَ ۟ۙ

په هغه ورځ چې نه مال ګټه رسولای شي او نه ځامن.

آية: 89

اِلَّا مَنْ اَتَی اللّٰهَ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟ؕ

مګر ګټه یوازې د هغه چا ده چې الله ته په پاک زړه ورشي.

آية: 90

وَاُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِیْنَ ۟ۙ

او نژدې کړای شي پرهیزګارانو ته جنت

آية: 91

وَبُرِّزَتِ الْجَحِیْمُ لِلْغٰوِیْنَ ۟ۙ

او ښکاره کړای شي لار ورکو ته دوزخ.

آية: 92

وَقِیْلَ لَهُمْ اَیْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

او ورته وویل شي چې اوس چیرې دي هغه چې تاسې به يې عبادت کولو؟

آية: 93

مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ؕ— هَلْ یَنْصُرُوْنَكُمْ اَوْ یَنْتَصِرُوْنَ ۟ؕ

ایا پرته له الله، خدایان ستاسې ملاتړکوي؟ او یا له خپلو ځانو څخه دفاع کوي؟

آية: 94

فَكُبْكِبُوْا فِیْهَا هُمْ وَالْغَاوٗنَ ۟ۙ

نو دوی او بې لارې خلک به په جهنم کې پړمخ وغورځول شي.

آية: 95

وَجُنُوْدُ اِبْلِیْسَ اَجْمَعُوْنَ ۟ؕ

او هم د ابلیس ټول لښکر.

آية: 96

قَالُوْا وَهُمْ فِیْهَا یَخْتَصِمُوْنَ ۟ۙ

هغوی به په ورځ کې د ناندریو په اوږدو کې وايې.

آية: 97

تَاللّٰهِ اِنْ كُنَّا لَفِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟ۙ

قسم په الله چې مونږ ښکاره بې لارې وو.

آية: 98

اِذْ نُسَوِّیْكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

چې تاسو مو د ټول عالم له رب سره برابرولئ.

آية: 99

وَمَاۤ اَضَلَّنَاۤ اِلَّا الْمُجْرِمُوْنَ ۟

او همدا لوی مجرمان وو چې مونږ يې بې لارې کړي وو.

آية: 100

فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِیْنَ ۟ۙ

نو ځکه نن زمونږ هیڅ غوښتونکي نشته.

آية: 101

وَلَا صَدِیْقٍ حَمِیْمٍ ۟

او نه مو خوږ او مهربان دوست.

آية: 102

فَلَوْ اَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُوْنَ مِنَ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

کاشکې چې یو ځل بیرته تللي وای نو ایمان به مو راوړی وو.

آية: 103

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

هو! په دې کې ډیر لوی دلیل دی خو د هغوی ډیر خلک ایمان نه راوړي.

آية: 104

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او بې له شکه ستا رب په هر څه برلاسی او مهربان دی.

آية: 105

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوْحِ ١لْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

د نوح قوم پیغمبران درواغجن وګڼل.

آية: 106

اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوْهُمْ نُوْحٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

هغه وخت یاد کړه چې ورور يې نوح ورته وویل: ایا له الله څخه نه ډاریږئ؟

آية: 107

اِنِّیْ لَكُمْ رَسُوْلٌ اَمِیْنٌ ۟ۙ

زه ستاسې په لور یو امین استازی یم.

آية: 108

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

له الله نه وډارشئ او زما مننه وکړئ.

آية: 109

وَمَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ ۚ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلٰی رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ۚ

او زه له تاسې نه په دې کار کوم بدل نه غواړم او زما بدل او اجر یوازې پر رب العالمین دی.

آية: 110

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ؕ

نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

آية: 111

قَالُوْۤا اَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْاَرْذَلُوْنَ ۟ؕ

هغوی وویل: ایا مونږ ستا خبره ومنو سره له دې چې یوازې پریوتو[۱۲] خلکو ستا مننه کړې؟

[۱۲] د هغوی غوښتنه وه چې پریوتي خلک لرې کړه مونږ به ستا ملګري شو نوح ځواب ورکړ چې د خلکو د کړنو سره زما کار نشته. زه د خلکو اخلاص او صداقت ته ګورم( تفهیم القران).

آية: 112

قَالَ وَمَا عِلْمِیْ بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟ۚ

نوح وویل: د هغوی له کړنو زه خبر نه یم.

آية: 113

اِنْ حِسَابُهُمْ اِلَّا عَلٰی رَبِّیْ لَوْ تَشْعُرُوْنَ ۟ۚ

د هغوی د حالاتو ګرویګنه زما د رب کار دی که په څه پوه یاست.

آية: 114

وَمَاۤ اَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

او زه مؤمنان نه شړم.

آية: 115

اِنْ اَنَا اِلَّا نَذِیْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ؕ

زه پرته له یوه څرګند ډاروونکي بل څه نه یم.

آية: 116

قَالُوْا لَىِٕنْ لَّمْ تَنْتَهِ یٰنُوْحُ لَتَكُوْنَنَّ مِنَ الْمَرْجُوْمِیْنَ ۟ؕ

هغوی وویل: نوحه! لوړه ده که له دې کارونو دې لاس وانه خیست نو خامخا به په ډبرو وویشتل شې.

آية: 117

قَالَ رَبِّ اِنَّ قَوْمِیْ كَذَّبُوْنِ ۟ۚۖ

نوح وویل: ای زما ربه! زه خپل قوم درواغجن وګڼلم.

آية: 118

فَافْتَحْ بَیْنِیْ وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَّنَجِّنِیْ وَمَنْ مَّعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

اوس ته زما او هغوی ترمینځ اخرنۍ پریکړه وکړه! او ما او زما مؤمن ملګري له شر څخه خلاص کړه.

آية: 119

فَاَنْجَیْنٰهُ وَمَنْ مَّعَهٗ فِی الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ۟ۚ

نو مونږ هغه او د هغه ملګرو ته په یوه ډکه کښتۍ کې نجات ورکړ.

آية: 120

ثُمَّ اَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبٰقِیْنَ ۟ؕ

او بیا مو نور پاتې خلک ډوب کړل.

آية: 121

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

بې له شکه په دې کې یو دلیل دی. خو د هغوی ډیر خلک مؤمنان نه وو.

آية: 122

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او بې له شکه ستا رب پر هر څه برلاسی مهربان دی.

آية: 123

كَذَّبَتْ عَادُ ١لْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

عادیانو پیغمبران درواغجن وګڼل.

آية: 124

اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوْهُمْ هُوْدٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

هغه وخت رایاد کړه چې ورور يې هود ورته وویل: ایا له الله څخه نه ډاریږئ؟

آية: 125

اِنِّیْ لَكُمْ رَسُوْلٌ اَمِیْنٌ ۟ۙ

بې له شکه زه ستاسې په لور امین استازی یم.

آية: 126

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

آية: 127

وَمَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ ۚ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلٰی رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

او زه له تاسې نه ددې کار په بدل کې کوم اجر نه غواړم. زما اجر یوازې پر رب العالمین دی.

آية: 128

اَتَبْنُوْنَ بِكُلِّ رِیْعٍ اٰیَةً تَعْبَثُوْنَ ۟ۙ

ایا تاسې په هره لوړه د لوبو په توګه نښه جوړوئ؟

آية: 129

وَتَتَّخِذُوْنَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُوْنَ ۟ۚ

او هسې دنګې ماڼۍ جوړوئ ګنې تاسې به تل تر تله واست؟

آية: 130

وَاِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِیْنَ ۟ۚ

او چې څوک مو په لاس درغی نو د تیري کوونکو او ظلم کوونکو کړنه ورسره کوئ.

آية: 131

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

آية: 132

وَاتَّقُوا الَّذِیْۤ اَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُوْنَ ۟ۚ

له هغه ذات نه وډار شئ چې تاسې ښه پوهیږئ چې په څه ډول لورینې يې درسره کړي؟

آية: 133

اَمَدَّكُمْ بِاَنْعَامٍ وَّبَنِیْنَ ۟ۚۙ

د څارویو او ځامنو لورینه يي درسره کړې.

آية: 134

وَجَنّٰتٍ وَّعُیُوْنٍ ۟ۚ

او د باغونو او چینو لورینه.

آية: 135

اِنِّیْۤ اَخَافُ عَلَیْكُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟ؕ

زه پر تاسې د یوې لوی ورځې له عذاب نه ډاریږم.

آية: 136

قَالُوْا سَوَآءٌ عَلَیْنَاۤ اَوَعَظْتَ اَمْ لَمْ تَكُنْ مِّنَ الْوٰعِظِیْنَ ۟ۙ

هغوی وویل: مونږ ته یو شان ده چې نصیحت راته وکړې او که نه؟

آية: 137

اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا خُلُقُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

همدا د پخوانیو[۱۳] زوړ خوی دی.

[۱۳] د پخوا نه همدا خبره روانه ده چې ځینې خلک ځان ته پیغمبران وايې خو دا هسې خبره ده یا معنې دا چې که ته مونږ ته هر نصیحت وکړې مونږ درته غوږ نه ږدو ځکه چې مونږ د خپلو پخوانیو خلکو په لار روان یو( فتح القدیر).

آية: 138

وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟ۚ

او مونږ به هیڅکله ونه ربړول شو.

آية: 139

فَكَذَّبُوْهُ فَاَهْلَكْنٰهُمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

قوم يي هغه درواغجن وګاڼه، نو مونږ هم هغوی هلاک کړل. بې له شکه په دې کې یو لوی دلیل وو. او ډير خلک يې ایمان راوړونکي نه وو.

آية: 140

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او بې له شکه چې ستا رب په هر څه برلاسی او مهربان دی.

آية: 141

كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

ثمودیانو پیغمبران درواغجن وګڼل.

آية: 142

اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوْهُمْ صٰلِحٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

هغه وخت یاد کړه چې د هغوی ورور صالح هغوی ته وویل: ایا تاسې له الله نه ډاریږئ؟

آية: 143

اِنِّیْ لَكُمْ رَسُوْلٌ اَمِیْنٌ ۟ۙ

زه ستاسې په لور یو امین استازی یم.

آية: 144

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

آية: 145

وَمَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ ۚ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلٰی رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

زه ددې کار په بدل کې له تاسې څه نه غواړم زما بدل او اجر یوازې پر رب العالمین دی.

آية: 146

اَتُتْرَكُوْنَ فِیْ مَا هٰهُنَاۤ اٰمِنِیْنَ ۟ۙ

ایا تاسې به په دې ژوند کې ډاډمن پریښوول شئ؟

آية: 147

فِیْ جَنّٰتٍ وَّعُیُوْنٍ ۟ۙ

په باغونو او چینو کې؟

آية: 148

وَّزُرُوْعٍ وَّنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیْمٌ ۟ۚ

په کښتونو؟ او نرمو او خوږو خرماګانو کې؟

آية: 149

وَتَنْحِتُوْنَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوْتًا فٰرِهِیْنَ ۟ۚ

او په داسې حال کې چې په ښه پوهه[۱۴] په غرونو کې کورونه تراشئ؟

[۱۴] بله معنايي دا ده چې عیش او عشرت پکې کوئ او یا دا چې په زور او توان يي جوړوئ( فتح القدیر).

آية: 150

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډارشئ او زما مننه وکړئ.

آية: 151

وَلَا تُطِیْعُوْۤا اَمْرَ الْمُسْرِفِیْنَ ۟ۙ

او له پولو نه د اووښتو خلکو حکم مه منئ.

آية: 152

الَّذِیْنَ یُفْسِدُوْنَ فِی الْاَرْضِ وَلَا یُصْلِحُوْنَ ۟

د هغو چې په ځمکه کې فساد کوي او هیڅکله روغ کار نه کوي.

آية: 153

قَالُوْۤا اِنَّمَاۤ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِیْنَ ۟ۚ

قوم وویل: پیغمبره! پر تا سحر شوی دی.

آية: 154

مَاۤ اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا ۖۚ— فَاْتِ بِاٰیَةٍ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟

ته پرته له دې چې زمونږ په شان یو انسان يې بل څه نه يې. نو که ته رښتینی يي دلیل را وړاندې کړه.

آية: 155

قَالَ هٰذِهٖ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَّلَكُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟ۚ

صالح وویل: دغه اوښه ده څښل د هغې خپل، او ستاسې د څښلو لپاره ورځ ټاکل شوې ده.

آية: 156

وَلَا تَمَسُّوْهَا بِسُوْٓءٍ فَیَاْخُذَكُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟

هغې ته په بده لاس مه ورړئ که نه نو د لوی ورځې عذاب به مو ونیسي.

آية: 157

فَعَقَرُوْهَا فَاَصْبَحُوْا نٰدِمِیْنَ ۟ۙ

اوښه يې زخمي کړه خو بالاخره په خپل کار پښیمانه وو.

آية: 158

فَاَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

عذاب ونیول ـ بې شکه چې پدې پيښه کې د عبرت لوی دلیل وو. خو د هغوی ډیر خلک مؤمنا نه وو.

آية: 159

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او ستا رب پر هر څه برلاسی او مهربان دی.

آية: 160

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوْطِ ١لْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

د لوط قوم پیغمبران درواغجن وګڼل.

آية: 161

اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوْهُمْ لُوْطٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

هغه وخت یاد کړه چې د هغوی ورور لوط هغوی ته وویل: ایا تاسې له الله څخه نه ډاریږئ؟

آية: 162

اِنِّیْ لَكُمْ رَسُوْلٌ اَمِیْنٌ ۟ۙ

زه ستاسې په لور یو امین استازی یم.

آية: 163

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ.

آية: 164

وَمَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ ۚ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلٰی رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

زه ددې کار په دبل کې له تاسې اجر نه غواړم. زما بدل او اجر یوازې پر رب العالمین دی.

آية: 165

اَتَاْتُوْنَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعٰلَمِیْنَ ۟ۙ

ایا په خلکو کې یوازې له نارینه وو سره جنسي اړیکي ساتئ؟

آية: 166

وَتَذَرُوْنَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِّنْ اَزْوَاجِكُمْ ؕ— بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ عٰدُوْنَ ۟

او خپلې هغه ښځې پریږدئ چې الله پاک درته پیدا کړي دي؟ رښتیا هم چې تاسې له ټولو پولو اووښتی قوم يې.

آية: 167

قَالُوْا لَىِٕنْ لَّمْ تَنْتَهِ یٰلُوْطُ لَتَكُوْنَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِیْنَ ۟

هغوی وویل: ای لوطه! لوړه ده که له دې خبرو لاس وانه خلې نو له دې ځایه به وشړل شې.

آية: 168

قَالَ اِنِّیْ لِعَمَلِكُمْ مِّنَ الْقَالِیْنَ ۟ؕ

لوط وویل: زه ستاسې د کړنو پوره مخالف یم.

آية: 169

رَبِّ نَجِّنِیْ وَاَهْلِیْ مِمَّا یَعْمَلُوْنَ ۟

ای زما ربه! ما او زما کورنۍ د دوی له کړنو څخه وژغوره.

آية: 170

فَنَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗۤ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

نو مونږ هغه او ټولې کورنۍ ته نجات ورکړ.

آية: 171

اِلَّا عَجُوْزًا فِی الْغٰبِرِیْنَ ۟ۚ

خو یوازې یوه زړه ښخه وه چې په پاتې شوو کې وه.

آية: 172

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟ۚ

بیا مو هغه نور ټول هلاک کړل.

آية: 173

وَاَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَّطَرًا ۚ— فَسَآءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟

او پر هغوی مو د ډبرو باران و وراو. نو په ډارول شوو په خلکو د ډبرو سخت باران وو.

آية: 174

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

بې له شکه په دې کې د عبرت لوی دلیل وو. خو د هغوی ډیرخلک مؤمنا نه وو.

آية: 175

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او بې له شکه ستا رب په هر څه برلاسی او مهربان دی.

آية: 176

كَذَّبَ اَصْحٰبُ لْـَٔیْكَةِ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

د ګڼو ځنګلونو خاوندانو پیغمبران درواغجن وګڼل.

آية: 177

اِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

هغه وخت یاد کړه چې شعیب هغوی ته وویل: ایا تاسې له الله څخه نه ډاریږئ؟

آية: 178

اِنِّیْ لَكُمْ رَسُوْلٌ اَمِیْنٌ ۟ۙ

زه ستاسې په لور یو امانتګر استازی یم.

آية: 179

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

نو له الله وډار شئ او زما مننه وکړئ؟

آية: 180

وَمَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ ۚ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلٰی رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

زه ددې کار په بدل کې له تاسې څه نه غواړم. زما بدل یوازې پر رب العالمین دی.

آية: 181

اَوْفُوا الْكَیْلَ وَلَا تَكُوْنُوْا مِنَ الْمُخْسِرِیْنَ ۟ۚ

پیمانې ښې پوره کوئ او چاته يې کمې مه ورکوئ.

آية: 182

وَزِنُوْا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیْمِ ۟ۚ

او په سمه روغه تله تول کوئ.

آية: 183

وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ اَشْیَآءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْاَرْضِ مُفْسِدِیْنَ ۟ۚ

د خلکو شیان مه کموئ. او په ځمکه کې د فساد هلې ځلې مه کوئ.

آية: 184

وَاتَّقُوا الَّذِیْ خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ؕ

له هغه ذات نه وډار شئ چې تاسې او پخواني ټول خلک يې بیدا کړي دي.

آية: 185

قَالُوْۤا اِنَّمَاۤ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِیْنَ ۟ۙ

هغوی وویل: ته کوډ لاندې کړی يې.

آية: 186

وَمَاۤ اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَاِنْ نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكٰذِبِیْنَ ۟ۚ

ته پرته له دې چې زمونږ په شان یو انسان يې بل څه نه يې او مونږ پر تا د درواغجنو ګمان کوو.

آية: 187

فَاَسْقِطْ عَلَیْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَآءِ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟ؕ

که ته رښتینی يي نو پر مونږ له اسمان څخه کومه ټوټه راوغورځوه!.

آية: 188

قَالَ رَبِّیْۤ اَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

شعیب وویل: زما رب ستاسې پر کړنو ښه پوهیږي.

آية: 189

فَكَذَّبُوْهُ فَاَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟

هغوی شعیب درواغجن وګاڼه نو هغه و چې د تیارې ورځې[۱۵] پرې راغی. په رښتیا چې هغه د یوی لوی ورځې عذاب و.

[۱۵] له عبدالله بن عمر (رض) نه روایت دی (۷) ورځې پرې سخته ګرمي راغله. بیا وريځ راښکاره شوه د کلي یو سړی د وریځي په لور ولاړ او په سیورې کې يي له ګرمۍ څخه ځان وژغورلو، قوم يې خبر شو ورغلل، او له وریځې لاندې کیناستل، الله پاک پرې اور راښکته او ټول يي وسوزول( تفسیر ابن کثیر).

آية: 190

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

په دې کې د عبرت یو نښه وه خو د دوی ډیر خلک ایمان راوړوونکي نه وو.

آية: 191

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

او بې له شکه چې ستا رب خامخا برلاسی مهربان دی.

آية: 192

وَاِنَّهٗ لَتَنْزِیْلُ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

او بې له شکه دا قران رب العالمین نازل کړی دی.

آية: 193

نَزَلَ بِهِ الرُّوْحُ الْاَمِیْنُ ۟ۙ

یوې امانت ګرې ساه راوړی دی.

آية: 194

عَلٰی قَلْبِكَ لِتَكُوْنَ مِنَ الْمُنْذِرِیْنَ ۟ۙ

ستا زړه ته، تر څو ته له ډاروونکو شې.

آية: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِیْنٍ ۟ؕ

په روښانه عربي ژبه.

آية: 196

وَاِنَّهٗ لَفِیْ زُبُرِ الْاَوَّلِیْنَ ۟

او همدغه د مخکینیو خلکو په کتابونو کې هم شته.

آية: 197

اَوَلَمْ یَكُنْ لَّهُمْ اٰیَةً اَنْ یَّعْلَمَهٗ عُلَمٰٓؤُا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

ایا دا خبره ورته لویه نښه نه ده چې د بنې اسرائیلو علماء پرې پوهیږي؟

آية: 198

وَلَوْ نَزَّلْنٰهُ عَلٰی بَعْضِ الْاَعْجَمِیْنَ ۟ۙ

بالفرض که مونږ په ځینو عجمي خلکو نازل کړای وای.

آية: 199

فَقَرَاَهٗ عَلَیْهِمْ مَّا كَانُوْا بِهٖ مُؤْمِنِیْنَ ۟ؕ

او هغه پر دوی لوستلی وای بیا به هم پرې ایمان نه وای راوړی.

آية: 200

كَذٰلِكَ سَلَكْنٰهُ فِیْ قُلُوْبِ الْمُجْرِمِیْنَ ۟ؕ

په همدې توګه مونږ د قران دښمني د مجرمانو په زړونو کې ورننویستلې ده.

آية: 201

لَا یُؤْمِنُوْنَ بِهٖ حَتّٰی یَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِیْمَ ۟ۙ

چې د دردناک عذاب تر لیدلو پرې ایمان نه راوړي.

آية: 202

فَیَاْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟ۙ

نو چې ناببره په ناخبرۍ کې پرې عذاب راشي.

آية: 203

فَیَقُوْلُوْا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُوْنَ ۟ؕ

بیا به وايې ایا مونږ ته به لږ ونه کتل شي؟

آية: 204

اَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

ایا هغوی زمونږ په عذاب تلوار کوي؟

آية: 205

اَفَرَءَیْتَ اِنْ مَّتَّعْنٰهُمْ سِنِیْنَ ۟ۙ

ایا ته پوهیږې: که مونږ هغوی ته کلون کلونه وخت ورکړو؟

آية: 206

ثُمَّ جَآءَهُمْ مَّا كَانُوْا یُوْعَدُوْنَ ۟ۙ

او بیا ورته وعده کړی شوی عذاب راشي؟

آية: 207

مَاۤ اَغْنٰی عَنْهُمْ مَّا كَانُوْا یُمَتَّعُوْنَ ۟ؕ

نو ورکړی شوی مهلت او ورکړې شوې ګټې به ترې هیڅ شی دفع نه کړای شي.

آية: 208

وَمَاۤ اَهْلَكْنَا مِنْ قَرْیَةٍ اِلَّا لَهَا مُنْذِرُوْنَ ۟

مونږ هیڅ کلی د ډاروونکو له راتګ څخه وړاندې ندی هلاک کړی.

آية: 209

ذِكْرٰی ۛ۫— وَمَا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ ۟

پند يي ورکړی ـ او مونږ هیڅ کله ظلم او تیری ندی کړی.

آية: 210

وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیٰطِیْنُ ۟ۚ

او دا قران شیطانانو ندی راوړی.

آية: 211

وَمَا یَنْۢبَغِیْ لَهُمْ وَمَا یَسْتَطِیْعُوْنَ ۟ؕ

دا نه د هغوی وړ او نه يي په وس پوره ده.

آية: 212

اِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُوْلُوْنَ ۟ؕ

ځکه چې هغوی يي له اوریدنې څخه لرې او بې برخې کړي شوي دي.

آية: 213

فَلَا تَدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا اٰخَرَ فَتَكُوْنَ مِنَ الْمُعَذَّبِیْنَ ۟ۚ

نو ای محمده! له الله سره بل خدای مه رابله که نه نو ته به هم له سزا موندونکو څخه شې.

آية: 214

وَاَنْذِرْ عَشِیْرَتَكَ الْاَقْرَبِیْنَ ۟ۙ

او خپل نژدې خپلوان وډاروه.

آية: 215

وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

او ستا منونکو مومنانو ته وزر ټیټ کړه.

آية: 216

فَاِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ اِنِّیْ بَرِیْٓءٌ مِّمَّا تَعْمَلُوْنَ ۟ۚ

که له تانه يي غاړه وغړوله نو ورته ووایه چې زه ستاسې له کړنو څخه بیزاره یم.

آية: 217

وَتَوَكَّلْ عَلَی الْعَزِیْزِ الرَّحِیْمِ ۟ۙ

او یوازې په برلاسې مهربان ذات توکل وکړه.

آية: 218

الَّذِیْ یَرٰىكَ حِیْنَ تَقُوْمُ ۟ۙ

هغه ذات چې ته پاڅیږې نو تا وینې.

آية: 219

وَتَقَلُّبَكَ فِی السّٰجِدِیْنَ ۟

او هغه وخت هم چې ته سجده کوونکو په مینځ کې اوړې را اوړې.

آية: 220

اِنَّهٗ هُوَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ ۟

ځکه چې هغه هر څه اوري او په هر څه پوه دی.

آية: 221

هَلْ اُنَبِّئُكُمْ عَلٰی مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیٰطِیْنُ ۟ؕ

ای خلکو! زه تاسې ته وښایم چې شیطانان چاته نازلیږي؟

آية: 222

تَنَزَّلُ عَلٰی كُلِّ اَفَّاكٍ اَثِیْمٍ ۟ۙ

پر هر درواغجن ګناهکار نازلیږي.

آية: 223

یُّلْقُوْنَ السَّمْعَ وَاَكْثَرُهُمْ كٰذِبُوْنَ ۟ؕ

اوریدلې خبرې یو بل ته وايې او ډیر يې درواغجن وي.

آية: 224

وَالشُّعَرَآءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوٗنَ ۟ؕ

او په شاغرانو پسې غولیدلي خلک روان وي.

آية: 225

اَلَمْ تَرَ اَنَّهُمْ فِیْ كُلِّ وَادٍ یَّهِیْمُوْنَ ۟ۙ

ایا ته نه ګورې چې هغوی په هره کنده کې لالهانده وي.

آية: 226

وَاَنَّهُمْ یَقُوْلُوْنَ مَا لَا یَفْعَلُوْنَ ۟ۙ

او زیات هغه څه وايې چې کوي يې نه .

آية: 227

اِلَّا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَذَكَرُوا اللّٰهَ كَثِیْرًا وَّانْتَصَرُوْا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوْا ؕ— وَسَیَعْلَمُ الَّذِیْنَ ظَلَمُوْۤا اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَّنْقَلِبُوْنَ ۟۠

خو یوازې هغه خلک دا وړ ندي چې ایمان يي راوړی، نیکې کړنې يي خپلې کړي، الله پاک يي ډير یاد کړی او د ظلم او تیري په بدل کې يي غچ ایستی دی ـ هو! ظالمان به ډير ژر پوه شي چې اخرنۍ برخه لیک به يي څه وي؟