ترجمة معاني آية 16 سورة النور - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 16

وَلَوْلَاۤ اِذْ سَمِعْتُمُوْهُ قُلْتُمْ مَّا یَكُوْنُ لَنَاۤ اَنْ نَّتَكَلَّمَ بِهٰذَا ۖۗ— سُبْحٰنَكَ هٰذَا بُهْتَانٌ عَظِیْمٌ ۟

﴿وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوه﴾ چرا شما ای مومنان! وقتی سخن کسانی که تهمت را سرهم کرده بودند، شنیدید، ﴿قُلۡتُم﴾ با نپذیرفتن و انکار آن نگفتید: ﴿مَّا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا﴾ ما را نسزد که زبان بدین تهمت بگشاییم، و برای ما شایسته نیست که چنین تهمتی را بر زبان بیاوریم؟! چون مؤمن را، ایمانش از ارتکابِ زشتی‌ها باز می‌دارد، ﴿هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ﴾ و چرا نگفتند: «این دروغی بزرگ است؟!»