Маънолар таржимаси Оят 16 Сура Нур - Форсча таржима - Саъдий тафсири - Қуръони Карим қомуси

Оят: 16

وَلَوْلَاۤ اِذْ سَمِعْتُمُوْهُ قُلْتُمْ مَّا یَكُوْنُ لَنَاۤ اَنْ نَّتَكَلَّمَ بِهٰذَا ۖۗ— سُبْحٰنَكَ هٰذَا بُهْتَانٌ عَظِیْمٌ ۟

﴿وَلَوۡلَآ إِذۡ سَمِعۡتُمُوه﴾ چرا شما ای مومنان! وقتی سخن کسانی که تهمت را سرهم کرده بودند، شنیدید، ﴿قُلۡتُم﴾ با نپذیرفتن و انکار آن نگفتید: ﴿مَّا يَكُونُ لَنَآ أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَٰذَا﴾ ما را نسزد که زبان بدین تهمت بگشاییم، و برای ما شایسته نیست که چنین تهمتی را بر زبان بیاوریم؟! چون مؤمن را، ایمانش از ارتکابِ زشتی‌ها باز می‌دارد، ﴿هَٰذَا بُهۡتَٰنٌ﴾ و چرا نگفتند: «این دروغی بزرگ است؟!»