ترجمة معاني آية 155 سورة الشعراء - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 155

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

Аллоҳ Солиҳга мўъжиза қилиб тошдан бир туяни чиқариб берди. Шунда Солиҳ қавмига деди: "Мана бу туя. Уни кўз билан кўриш ҳам, қўл билан ушлаш ҳам мумкин. Сувдан унинг ўз насибаси бор. Сизларнинг ҳам ўз насибангиз бор. Сув сизларнинг насибангиз бўлган кунда у ичмайди. Унинг насибаси бўлган кунда эса сизлар ичмайсизлар".

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• توالي النعم مع الكفر استدراج للهلاك.

Кишининг кофир бўлса ҳам неъматларга кўмилиб боравериши истидрождир. (Истидрож - қўйиб бериш, муҳлат бериш, тез жазоламасдан кўпроқ гуноҳ қилишига имкон бериб, охирида жазога тортиш. Арқонни узун ташлаб қўйишга тўғри келса керак)

• التذكير بالنعم يُرتجى منه الإيمان والعودة إلى الله من العبد.

Неъматларни эслатишдан мақсад бандани Аллоҳга қайтиб, иймон келтиришга чорлашдир.

• المعاصي هي سبب الفساد في الأرض.

Гуноҳлар туфайли ер юзида бузғунчиликлар юз беради.