অৰ্থানুবাদ আয়াত 120 ছুৰা ছুৰা আত-তাওবাহ - ফৰাচী অনুবাদ- মৰ্কজ নূৰ ইণ্টাৰনেচনেল - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 120

مَا كَانَ لِأَهۡلِ ٱلۡمَدِينَةِ وَمَنۡ حَوۡلَهُم مِّنَ ٱلۡأَعۡرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ ٱللَّهِ وَلَا يَرۡغَبُواْ بِأَنفُسِهِمۡ عَن نَّفۡسِهِۦۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ لَا يُصِيبُهُمۡ ظَمَأٞ وَلَا نَصَبٞ وَلَا مَخۡمَصَةٞ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَطَـُٔونَ مَوۡطِئٗا يَغِيظُ ٱلۡكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنۡ عَدُوّٖ نَّيۡلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِۦ عَمَلٞ صَٰلِحٌۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

120. Il ne convient pas aux habitants de Médine et aux bédouins des alentours de rester derrière le Messager d’Allah, ni de lui préférer leurs propres personnes. Car ils ne connaîtront ni soif, ni fatigue, ni faim dans le chemin d’Allah, ne fouleront aucun sol au mépris des mécréants, et n’infligeront aucune défaite à l’ennemi, qui ne leur soit inscrite au nombre de leurs bonnes œuvres. Allah ne laisse pas se perdre la récompense des bienfaiteurs.