අර්ථ කථනය වාක්‍යය 120 පරිච්ඡේදය සූරා අත් තව්බා - ප්‍රංශ පරිවර්තනය - නූර් ඉන්ටර්නැෂනල් මධ්‍යස්ථානය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 120

مَا كَانَ لِأَهۡلِ ٱلۡمَدِينَةِ وَمَنۡ حَوۡلَهُم مِّنَ ٱلۡأَعۡرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ ٱللَّهِ وَلَا يَرۡغَبُواْ بِأَنفُسِهِمۡ عَن نَّفۡسِهِۦۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ لَا يُصِيبُهُمۡ ظَمَأٞ وَلَا نَصَبٞ وَلَا مَخۡمَصَةٞ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَطَـُٔونَ مَوۡطِئٗا يَغِيظُ ٱلۡكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنۡ عَدُوّٖ نَّيۡلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِۦ عَمَلٞ صَٰلِحٌۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

120. Il ne convient pas aux habitants de Médine et aux bédouins des alentours de rester derrière le Messager d’Allah, ni de lui préférer leurs propres personnes. Car ils ne connaîtront ni soif, ni fatigue, ni faim dans le chemin d’Allah, ne fouleront aucun sol au mépris des mécréants, et n’infligeront aucune défaite à l’ennemi, qui ne leur soit inscrite au nombre de leurs bonnes œuvres. Allah ne laisse pas se perdre la récompense des bienfaiteurs.