অৰ্থানুবাদ আয়াত 97 ছুৰা ছুৰা আন-নিছা - الترجمة البشتوية - سرفراز - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 97

اِنَّ الَّذِیْنَ تَوَفّٰىهُمُ الْمَلٰٓىِٕكَةُ ظَالِمِیْۤ اَنْفُسِهِمْ قَالُوْا فِیْمَ كُنْتُمْ ؕ— قَالُوْا كُنَّا مُسْتَضْعَفِیْنَ فِی الْاَرْضِ ؕ— قَالُوْۤا اَلَمْ تَكُنْ اَرْضُ اللّٰهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوْا فِیْهَا ؕ— فَاُولٰٓىِٕكَ مَاْوٰىهُمْ جَهَنَّمُ ؕ— وَسَآءَتْ مَصِیْرًا ۟ۙ

کله چې ملایکې له هغو کسانو څخه چې پر ځانونو یې ظلم کړی روح اخلي نو ورته به وایې چې تاسې په څه حال کې واست؟ هغوی به ووایې چې مونږ په ځمکه کې بې وسې کړی شوي وو ملایکې به ورته وایې: ایا د الله ځمکه پراخه نه وه چې هجرت مو پکې کړی وای؟ نو د همدې خلکو د ورتګ ځای جهنم دی او هغه د ورتګ خورا ډير بد ځای دی.