অৰ্থানুবাদ আয়াত 49 ছুৰা ছুৰা আঝ-ঝুমাৰ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ ফাৰ্চী অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 49

فَاِذَا مَسَّ الْاِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ؗ— ثُمَّ اِذَا خَوَّلْنٰهُ نِعْمَةً مِّنَّا ۙ— قَالَ اِنَّمَاۤ اُوْتِیْتُهٗ عَلٰی عِلْمٍ ؕ— بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَّلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

و هرگاه بیماری یا فقر و آسیبی مانند آن به انسان کافر برسد ما را در دعا می‌خواند تا آسیبی را که به او رسیده از او بزداییم، اما وقتی نعمت سلامتی یا مال به او عطا کنیم این کافر می‌گوید: جز این نیست که الله این نعمت را به این سبب که می‌دانست من استحقاقش را دارم به من عطا کرد، اما در واقع این امر، سبب آزمایش و نزدیک ‌کردن تدریجی او به‌سوی عذاب است، اما بیشتر کافران این موضوع را نمی‌دانند؛ از این رو به آنچه الله بر آنها بخشیده است فریب می‌خورند.

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• النعمة على الكافر استدراج.

بخشیدن نعمت بر کافر، سبب نزدیک‌ کردن تدریجی او به‌سوی عذاب است.

• سعة رحمة الله بخلقه.

گستردگی رحمت الله به مخلوقاتش.

• الندم النافع هو ما كان في الدنيا، وتبعته توبة نصوح.

پشیمانی سودمند آن است که در دنیا انجام شود، و توبۀ نصوح را به دنبال داشته باشد.