অর্থসমূহের অনুবাদ সূরা আস-সাফফাত - উজবেক ভাষায় অনুবাদ - আলাউদ্দীন মানসূর - পৃষ্ঠার নাম্বার 449 - আল-কুরআনুল কারীম বিশ্বকোষ

আয়াত: 77

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

Ва унинг зурриётини (то Қиёмат) боқий қолгувчи кишилар қилиб қўйдик.

আয়াত: 78

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

Ва кейинги (авлод)лар орасида (Нуҳ) ҳақида (гўзал мақтовлар-олқишлар) қолдирдик.

আয়াত: 79

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

Барча оламларда Нуҳга салом бўлгай.

আয়াত: 80

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

Албатта Биз чиройли амал қилгувчиларни мана шундай мукофотлармиз.

আয়াত: 81

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Дарҳақиқат, у Бизнинг мўмин бандаларимиздандир.

আয়াত: 82

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

Сўнгра бошқаларни (яъни, Нуҳни ёлғончи қилган кимсаларни) ғарқ қилиб юбордик.

আয়াত: 83

۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

Шак-шубҳасиз, Иброҳим ҳам (Нуҳ)нинг гуруҳидандир.

আয়াত: 84

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

Эсланг, у Парвардигорига тоза дил билан келди.

আয়াত: 85

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

Ўшанда у отаси ва қавмига деган эди: «Нимага ибодат қилмоқдасизлар?!

আয়াত: 86

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

Аллоҳни қўйиб, сохта «худолар»га (сиғинишни) истайсизларми?!

আয়াত: 87

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

У ҳолда барча оламларнинг Парвардигори ҳақида (яъни, У зот сизларнинг мушриклигингиз учун берадиган жазоси ҳақида) не гумонингиз бор?!»

আয়াত: 88

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

Сўнг у юлдузларга тикилиб туриб:

আয়াত: 89

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

«Аниқки, мен касалман», деди.^[3]

[3]Нақл қилинишича, ўша даврда кишилар ўртасида юлдузларга қараб фол очиш — мунажжимлик жуда кенг ёйилган экан. Шунинг учун Иброҳим алайҳиссалом мушрикларнинг байрамини нишонлаш учун ҳайитгоҳга чиқиб кетаётган қавмидан ажралиб қолиш мақсадида Иброҳим алайҳиссалом гўё юлдузларга қараб билиб олгандек, уларга «Мен вабога йўлиқар эканман», дедилар. Бу сўзни эшитгач вабо юқишидан қўрққан қавм:

আয়াত: 90

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

Дарҳол ундан юз ўгирган ҳолларида кетдилар.

আয়াত: 91

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

Бас, (Иброҳим) аста уларнинг бутлари олдига келиб: «(Олдиларингиздаги) таомларни емайсизларми?

আয়াত: 92

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

Нега сўзламаяпсизлар?!», деди.

আয়াত: 93

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

Сўнг уларга яқин келиб, ўнг қўли(даги болта) билан урди.

আয়াত: 94

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

Бас, (қавми) унинг олдига шоша-пиша келишгач,

আয়াত: 95

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

У деди: «Ўзларингиз йўниб-ясаб олган нарсаларга ибодат қилурмисизлар?!

আয়াত: 96

وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ

Ҳолбуки, сизларни ҳам, қилиб олган бутларингизни ҳам Аллоҳ яратган-ку?!»

আয়াত: 97

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

Улар (бир-бирларига) дедилар: Иброҳим учун (олов ёқиладиган) бинолар қуриб уни ўша оловга ташланглар».

আয়াত: 98

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

Бас, улар (Иброҳимга) макр қилмоқчи бўлган эдилар. Биз уларни тубан-мағлуб қилдик.

আয়াত: 99

وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

(У ўт ичидан эсон-омон чиқди) ва деди: «Албатта мен Парвардигорим (буюрган тараф)га кетгувчидирман. Унинг Ўзи мени (Тўғри Йўлга) ҳидоят қилур.

আয়াত: 100

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

(Парвардигорим,) Ўзинг менга солиҳ (фарзанд)лардан ҳадя этгин».

আয়াত: 101

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

Бас, Биз унга бир ҳалим ўғилнинг хушхабарини бердик.

আয়াত: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

Энди қачонки у (бола Иброҳим) билан бирга юрадиган бўлгач, (Иброҳим): «Эй ўғилчам, мен (ҳадеб) тушимда сени (қурбонлик учун) сўяётганимни кўрмоқдаман. Энди сен ўзинг нима раъй-фикр қилишингни бир ўйлаб кўргин», деган эди. У айтди: «Эй отажон, сенга (тушингда Парвардигор томонидан) буюрилган ишни қилгин. Иншоаллоҳ мени сабр қилгувчилардан топурсан».^[4]

[4]Саҳобалардан Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтишларича, Аллоҳ таолонинг барча пайғамбарларининг тушлари ваҳийдир. Шунинг учун ҳам Иброҳим алайҳиссалом тушларида берилган фармоннинг ўзи биланоқ ўғиллари Исмоил алайҳиссаломни қурбон қилишга чоғландилар ва ўғиллари ҳам (ўшанда у киши эндигина ўн уч ёшга қадам қўйган эканлар) тўла розилик билан Аллоҳнинг амрига бўйинсундилар.