Prijevod značenja Ajet 191 Sura Sura Alu Imran - Tadžički jezik - Enciklopedija Kur'ana

Ajet: 191

ٱلَّذِينَ يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ قِيَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبَّنَا مَا خَلَقۡتَ هَٰذَا بَٰطِلٗا سُبۡحَٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ

191. Он касоне, ки истода ва нишаста ва бар паҳлўҳояшон афтода Аллоҳро ёд мекунанд^[310] ва дар офариниши осмонҳо ва замин меандешанд.^[311]. Пас мегўянд: Парвардигоро! Инро беҳуда наёфаридаӣ, пас моро аз азоби оташ наҷот бидеҳ.

[310] Дар ҷамиъи ҳолатҳои зиндагиашон
[311]Ва ин баёнгари он аст, ки тафаккур ибодат аст ва тафаккур кардан аз сифати дўстони наздики Аллоҳ аст. Тафсири Саъдӣ 1\161