ترجمهٔ معانی آیه 118 سوره سوره توبه - الترجمة العفرية - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 118

وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

118. Yalli Ansaarak Yallih farmoytak gaaduk raaqe marih sidocuy toobat как udurrutey rookah baaxo farakkah lenna ciyah edde bahha hayteeh ken nafsi keenil ceyittiiy Yallal yaduureenimksa Yallak edde rebsiman arac aneewaam ismitti haanam fanah yisbire maray, tohuk lakal Yalli toobat как oggole toobatal yaadeenimkeh, diggah Yalli usuk isi naqoosak toobat oggolaah keenih xuwawli kinni.