ترجمهٔ معانی آیه 27 سوره سوره حديد - ترجمهٔ عبری - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 27

ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَۖ وَجَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَرَحۡمَةٗۚ وَرَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَاۖ فَـَٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

27 אחר-כך שלחנו שליחים בעקבותיהם, ושלחנו את ישוע בן מרים אחריהם, נתנו לו את הבשורה, ונסענו בלב ההולכים אחריו חמלה ורחמים. הם הנהיגו לעצמם התנזרות אשר לא ציווינו עליהם, אלא הייתה זאת המצאה שלהם. כי מצווה היא עליהם לבקש את חסדו ורצונו של אללה, והם לא עשו זאת כראוי. לאלה אשר האמינו שביניהם הענקנו את גמולם, אך רבים מהם מושחתים.