ترجمهٔ معانی آیه 96 سوره سوره مريم - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 96

اِنَّ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمٰنُ وُدًّا ۟

این از نعمت‌های خداوند برآن دسته از بندگانش می‌باشد که هم ایمان آورده و هم عمل صالح انجام داده‌اند؛ به گونه‌ای که محبت و دوستی ایشان را، در دل دوستان خود و اهل آسمان و زمین می‌اندازد، و آنها را عزیز و دوست داشتنی می‌گرداند، و آنها کارهای خیر و هدایت و امامت و پیشوایی به دست می‌آورند. بنابراین در حدیث صحیح آمده است: «هرگاه خداوند بنده‌ای را دوست بدارد، جبرئیل را صدا می‌زند که من فلانی را دوست دارم، تو هم او را دوست بدار، پس جبرئیل آن بنده را دوست می‌دارد. سپس در میان اهل آسمان‌ها ندا می‌دهد که خداوند فلانی را دوست ‌دارد، پس او را دوست بدارید؛ پس اهل آسمان‌ها او را دوست می‌دارند، سپس در زمین مورد قبول واقع می‌شود.» و خداوند آنها را عزیز و دوست داشتنی می‌گرداند؛ چون آنها او را دوست داشته‌اند، پس خداوند آنها را برای دوستانش عزیز و دوست داشتنی می‌گرداند.