ترجمهٔ معانی آیه 31 سوره مائده - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 31

فَبَعَثَ اللّٰهُ غُرَابًا یَّبْحَثُ فِی الْاَرْضِ لِیُرِیَهٗ كَیْفَ یُوَارِیْ سَوْءَةَ اَخِیْهِ ؕ— قَالَ یٰوَیْلَتٰۤی اَعَجَزْتُ اَنْ اَكُوْنَ مِثْلَ هٰذَا الْغُرَابِ فَاُوَارِیَ سَوْءَةَ اَخِیْ ۚ— فَاَصْبَحَ مِنَ النّٰدِمِیْنَ ۟

وقتی که برادرش را کشت، نمی‌دانست با آن چه‌کار کند، چون او اولین نفر از فرزندان آدم بود که مرده بود، ﴿فَبَعَثَ ٱللَّهُ غُرَابٗا يَبۡحَثُ فِي ٱلۡأَرۡضِ﴾ پس خداوند کلاغی را فرستاد که زمین را می‌کاوید، تا کلاغ دیگری را دفن کند.﴿لِيُرِيَهُۥ﴾ تا با اینکار به او نشان دهد که ﴿كَيۡفَ يُوَٰرِي سَوۡءَةَ أَخِيهِ﴾ چگونه جسد برادرش را دفن کند. منظور از﴿سَوۡءَةَ﴾ جسد است؛ زیرا بدن میت عورت است و﴿سَوۡءَةَ﴾ در اصل به معنی عورت است. ﴿فَأَصۡبَحَ مِنَ ٱلنَّٰدِمِينَ﴾ پس او از زمرۀ پشیمان شدگان گشت. و عاقبت و سرانجام گناه، پشیمانی و زیان است.