Firo maanaaji Aaya 104 Simoore Simoore koreeji imraan - Firo perseewo wonande raɓɓiɗiinde e facciro al-quraan tedduɗo oo - Mawsuuwa al-quraan tedduɗo oo

Aaya: 104

وَلْتَكُنْ مِّنْكُمْ اُمَّةٌ یَّدْعُوْنَ اِلَی الْخَیْرِ وَیَاْمُرُوْنَ بِالْمَعْرُوْفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ ؕ— وَاُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْمُفْلِحُوْنَ ۟

و -ای مؤمنان- گروهی از شما به كليه ى اعمال مورد پسند الهی، دعوت کنند؛ به کار های نیکی که در شرع آمده و عقل آن ها را نیکو می داند، امر کنند، و از کارهای ناپسندی که شرع از آن نهی کرده و عقل آن را قبیح می داند، نهی کنند. آنان که این ویژگی را دارند، همان رستگاران کامل در دنیا و آخرت هستند.

Ina jeyaa e nafoore aayeeje ɗee e ngol hello:

• متابعة أهل الكتاب في أهوائهم تقود إلى الضلال والبعد عن دين الله تعالى.

پیروی از شهوات اهل کتاب، انسان را به‌سوی گمراهی و دوری از دین الله متعال می‌کشاند.

• الاعتصام بالكتاب والسُّنَّة والاستمساك بهديهما أعظم وسيلة للثبات على الحق، والعصمة من الضلال والافتراق.

چنگ‌زدن به قرآن و سنت و تمسک‌جستن به دستورات آن دو، بزرگترین وسیله برای پایداری بر حق، و محافظت از گمراهی و پراکندگی است.

• الافتراق والاختلاف الواقع في هذه الأمة في قضايا الاعتقاد فيه مشابهة لمن سبق من أهل الكتاب.

تفرقه و اختلافی که درباره ی مسائل اعتقادی در میان این امت وجود دارد، به اختلاف پیشینیان -اهل کتاب- شباهت است.

• وجوب الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر؛ لأن به فلاح الأمة وسبب تميزها.

وجوب امر به معروف و نهی از منکر؛ زیرا رستگاری امت و سبب تمایز آن را به همراه دارد.