Traduction des sens Sourate As Shams - La traduction géorgienne - travail en cours - Encyclopédie du Noble Coran

As Shams

Verset: 1

وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا

ვფიცავ მზეს და მის ნათების დროს^[1] ,

[1] ალლაჰმა დაიფიცა მზეზე, და მის აღმოსავლეთიდან ამოსვლის შემდეგ დროზეც(დუჰას დროზე).

Verset: 2

وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

ასევე მთვარეს, როდესაც მას თანჰდევს

Verset: 3

وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

და დღეს, როცა ამოჰყავს იგი^[1] ,

[1] დაიფიცა დღეზე, როცა ის თავისი სინათლით დედამიწას ანათებს.

Verset: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

ასევე ღამეს, როცა მას ბურავს,

Verset: 5

وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا

ასევე(ვფიცავ) ზეცას და რაც კი(ალლაჰმა) ააგო,

Verset: 6

وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا

ასევე (ვფიცავ) დედამიწას და იმას რაც მან(ალლაჰმა) დაფინა,

Verset: 7

وَنَفۡسٖ وَمَا سَوَّىٰهَا

ასევე სულსა და რაც(ალლაჰმა) სრულყო

Verset: 8

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا

შემდეგ მას (სულს) თავისი უკეთურება და ღვთისმოშიშობა შთააგონა,

Verset: 9

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

მართლაც გადარჩა ის, ვინც განწმინდა იგი,^[1]

[1] გადარჩენილია ის, ვინც საკუთარი სული სიკეთით შემოსა და უკეთურობებისგან შორს დგომით განიწმინდა.

Verset: 10

وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

ხოლო, ნამდვილად წააგო იმან, ვინც (უკეთურობებში) ჩააფლო იგი.

Verset: 11

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

ცრუდ შერაცხა სამუდის ხალხმა, მისი უსაზღვრო თვითნებობით.^[1]

[1] სამუდის ხალხმა ცოდვებში ჩაფლული და უსაზღვროდ თვითნება ნაფსისი ცდუნებით, ცრუდ გამოაცხადეს შუამავალი საალიჰი და მისი მოწოდება.

Verset: 12

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

როდესაც მათ შორის ყველაზე უბედური (აქლემის დასაკლავად) წამოდგა.

Verset: 13

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا

მაშინ მათ უთხრა ალლაჰის შუამავალმა (სალიჰმა): ეს ალლაჰის ფურაქლემია და ნუ შეზღუდავთ წყურვილი მოიკლას.

Verset: 14

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

მაგრამ მათ ცრუდ შერაცხეს იგი, ხოლო აქლემი დაკლეს, ამიტომაც მათმა ღმერთმა ისინი თავიანთი ცოდვების გამო თანასწორად გაანადგურა.

Verset: 15

وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

და შიში არ აქვს შედეგისა.^[1]

[1] ჰასან ალ-ბასრი განმარტავს: უზენაეს ალლაჰს მათი განადგურების გამო არავისი შიში არ აქვს. ეს შეხედულება ასევე იბნი აბბასისგანაც არის გადმოცემული. დაჰჰაქი, სუდდი და ქალბი ამ აიათს შემდეგნაირად განმარტავენ: ეს წინადადება იმის შესახებაა, ვინც აქლემი დაკლა ანუ მათშორის ყველაზე უბედური და ცოდვილი წამოდგა და საბოლოო შედეგის გაუაზრებლად დაკლა იგი. იხ. თაფსირუ ბეღავი.