Terjemahan makna Ayah 116 Surah Surah Hūd - Terjemahan Al-Mukhtaṣar fī Tafsīr Al-Qur`ān Al-Karīm ke bahasa Persia - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Ayah: 116

فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُوْنِ مِنْ قَبْلِكُمْ اُولُوْا بَقِیَّةٍ یَّنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِی الْاَرْضِ اِلَّا قَلِیْلًا مِّمَّنْ اَنْجَیْنَا مِنْهُمْ ۚ— وَاتَّبَعَ الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا مَاۤ اُتْرِفُوْا فِیْهِ وَكَانُوْا مُجْرِمِیْنَ ۟

پس چرا از میان امت‌های عذاب ‌شدۀ قبل از شما بازماندگانی از اهل فضل و صلاح نبودند که آن امت‌ها را از کفر و از فساد در روی زمین توسط ارتکاب گناهان نهی کنند، این بازماندگان در میان آنها نبودند، جز اندکی از آنها که از فساد نهی می‌کردند، پس هنگامی‌که قوم ستمکارشان را نابود کردیم آنها را نجات دادیم، و ستمکاران اقوام‌شان به دنبال نعمت‌هایی که در آن بودند رفتند، و با رفتن به دنبال این نعمت‌ها ستمکار بودند.

Beberapa Faedah Ayat-ayat di Halaman Ini:

• وجوب الاستقامة على دين الله تعالى.

وجوب پایداری بر دین الله تعالی.

• التحذير من الركون إلى الكفار الظالمين بمداهنة أو مودة.

ترساندن از تمایل به‌سوی کفار ستمکار با چاپلوسی یا مودت.

• بيان سُنَّة الله تعالى في أن الحسنة تمحو السيئة.

بیان سنت الله تعالی در اینکه نیکی بدی را محو می‌کند.

• الحث على إيجاد جماعة من أولي الفضل يأمرون بالمعروف، وينهون عن الفساد والشر، وأنهم عصمة من عذاب الله.

تشویق بر ایجاد گروهی از صاحبان فضل که به معروف فرمان دهند، و از فساد و شر نهی کنند، و اینکه آنها از عذاب الله محافظت می‌شوند.