Terjemahan makna Ayah 62 Surah Surah Al-Kahf - Terjemahan Al-Mukhtaṣar fī Tafsīr Al-Qur`ān Al-Karīm ke bahasa Persia - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Ayah: 62

فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتٰىهُ اٰتِنَا غَدَآءَنَا ؗ— لَقَدْ لَقِیْنَا مِنْ سَفَرِنَا هٰذَا نَصَبًا ۟

پس وقتی از آن مکان گذشتند، موسی علیه السلام به خادمش گفت: صبحانه‌مان را بیاور، به‌راستی‌که از این سفر بسیار رنج دیده‌ایم.

Beberapa Faedah Ayat-ayat di Halaman Ini:

• استحباب كون خادم الإنسان ذكيًّا فطنًا كَيِّسًا ليتم له أمره الذي يريده.

مستحب است که خادم انسان، شخصی زرنگ و باهوش باشد تا کاری را که انسان می‌خواهد به صورت کامل انجام دهد.

• أن المعونة تنزل على العبد على حسب قيامه بالمأمور به، وأن الموافق لأمر الله يُعان ما لا يُعان غيره.

یاری الله بر اساس عمل بنده به فرامین الهی نازل می‌شود، و کسی‌که موافق فرمان الله عمل کند به‌گونه‌ای کمک می‌شود که دیگران کمک نمی‌شوند.

• التأدب مع المعلم، وخطاب المتعلم إياه ألطف خطاب.

مؤدب ‌بودن در کنار معلم، و خطاب معلم توسط شاگرد با نیکوترین روش.

• النسيان لا يقتضي المؤاخذة، ولا يدخل تحت التكليف، ولا يتعلق به حكم.

فراموشی موجب مؤاخذه نیست، و تحت تکلیف داخل نمی‌شود، و حکمی نیز به آن تعلق نمی‌گیرد.

• تعلم العالم الفاضل للعلم الذي لم يَتَمَهَّر فيه ممن مهر فيه، وإن كان دونه في العلم بدرجات كثيرة.

عالم فاضل باید علمی را که در آن مهارت ندارد از کسی‌که در آن علم مهارت دارد، بیاموزد، هر چند (تعلیم دهنده) از نظر علمی بسیار پایین‌تر باشد.

• إضافة العلم وغيره من الفضائل لله تعالى، والإقرار بذلك، وشكر الله عليها.

نسبت ‌دادن علم و سایر فضیلت‌ها به الله تعالی، و اقرار بر این کار، و شکرگزاری الله به خاطر آن.