Terjemahan makna Ayah 129 Surah Surah Ṭāha - Terjemahan Al-Mukhtaṣar fī Tafsīr Al-Qur`ān Al-Karīm ke bahasa Persia - Ensiklopedia Alquran Alkarim

Ayah: 129

وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَّاَجَلٌ مُّسَمًّی ۟ؕ

و - ای رسول- اگر فرمانی پیش از این از جانب پروردگارت صادر نشده بود که او تعالی هیچ‌کس را قبل از اقامۀ حجت عذاب نکند، و اگر اجلی مُقَدَّر نزد او برای‌شان نبود به‌طور قطع عذاب‌شان را به تعجیل می‌انداخت؛ چون استحقاق آن را دارند.

Beberapa Faedah Ayat-ayat di Halaman Ini:

• من الأسباب المعينة على تحمل إيذاء المعرضين استثمار الأوقات الفاضلة في التسبيح بحمد الله.

یکی از اسباب یاری ‌رسان بر تحمل آزارهای افراد نافرمان، بهره‌گیری از اوقات بافضیلت در تسبیح و ستایش الله است.

• ينبغي على العبد إذا رأى من نفسه طموحًا إلى زينة الدنيا وإقبالًا عليها أن يوازن بين زينتها الزائلة ونعيم الآخرة الدائم.

سزاوار است که بنده هرگاه نفسش به زینت دنیا متمایل شد، میان زیور نابود ‌شدنی دنیا و نعمت‌های همیشگی آخرت به‌طور دقیق بسنجد تا ببیند کدام‌یک با ارزش‌تر است.

• على العبد أن يقيم الصلاة حق الإقامة، وإذا حَزَبَهُ أمْر صلى وأَمَر أهله بالصلاة، وصبر عليهم تأسيًا بالرسول صلى الله عليه وسلم.

بنده باید نماز را آن گونه که شایسته است، ادا کند، و هرگاه با کار دشواری مواجه شد به پیروی از پیامبر -صلی الله علیه وسلم- نماز بگزارد، همچنین افراد خانواده اش را به ادای نماز امر کند و در این کار با آن ها شكيبايى پیشه کند.

• العاقبة الجميلة المحمودة هي الجنة لأهل التقوى.

سرانجامِ زیبا و پسندیده، همان بهشت پرهیزکاران است.