Terjemahan makna Surah Surah 'Abasa - Terjemahan Berbahasa Tamil oleh Umar Syarif - Ensiklopedia Alquran Alkarim

ஸூரா அபஸ

Ayah: 1

عَبَسَ وَتَوَلّٰۤی ۟ۙ

(நபி முகம் சுளித்து) கடுகடுத்தார், இன்னும் புறக்கணித்தார்,

Ayah: 2

اَنْ جَآءَهُ الْاَعْمٰى ۟ؕ

அவரிடம் பார்வையற்றவர் வந்ததற்காக.

Ayah: 3

وَمَا یُدْرِیْكَ لَعَلَّهٗ یَزَّ ۟ۙ

(நபியே!) நீர் எப்படி அறிவீர், (உம்மிடம் வந்த) அ(ந்த கண்தெரியாத)வர் பரிசுத்தமடையலாம் அல்லவா?

Ayah: 4

اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰى ۟ؕ

அல்லது (உம்மிடம்) அவர் அறிவுரை பெறுவார். ஆக, (அந்த) அறிவுரை அவருக்குப் பலனளிக்கலாம் அல்லவா? (அப்படி இருக்க நீர் அவரை விட்டு எப்படி முகம் திருப்பினீர்?)

Ayah: 5

اَمَّا مَنِ اسْتَغْنٰى ۟ۙ

ஆக, எவன் (தன்னை அல்லாஹ்வின் அருளை விட்டுத்) தேவையற்றவனாகக் கருதினானோ,

Ayah: 6

فَاَنْتَ لَهٗ تَصَدّٰى ۟ؕ

நீர் அவனை (வரவேற்க) முன்னோக்குகிறீர்.

Ayah: 7

وَمَا عَلَیْكَ اَلَّا یَزَّكّٰى ۟ؕ

அவன் (இஸ்லாமை ஏற்று) பரிசுத்தமடையாமல் இருப்பது உம்மீது (குற்றம்) இல்லை.

Ayah: 8

وَاَمَّا مَنْ جَآءَكَ یَسْعٰى ۟ۙ

ஆக, எவர் உம்மிடம் (மறுமை மீது ஆசைப்பட்டு கல்வி கற்பதில்) விரைந்தவராக வந்தாரோ,

Ayah: 9

وَهُوَ یَخْشٰى ۟ۙ

அவரோ (அல்லாஹ்வைப்) பயப்படுகிறவராக,

Ayah: 10

فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰى ۟ۚ

ஆக, அவரை நீர் அலட்சியப்படுத்துகிறீர்.

Ayah: 11

كَلَّاۤ اِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

அவ்வாறல்ல! நிச்சயமாக இ(ந்த அத்தியாயமான)து ஓர் அறிவுரை ஆகும்.

Ayah: 12

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ۘ

ஆகவே, யார் (நேர்வழி பெற) நாடுகிறாரோ (அவர்) இதன் மூலம் நல்லுபதேசம் பெறுவார்.

Ayah: 13

فِیْ صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ۟ۙ

(இந்த வேதம்) கண்ணியமான ஏடுகளில்,

Ayah: 14

مَّرْفُوْعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ۟ۙ

உயர்வான, தூய்மையான ஏடுகளில் இருக்கிறது.

Ayah: 15

بِاَیْدِیْ سَفَرَةٍ ۟ۙ

அது (வானவர்களில்) எழுதுபவர்களின் கைகளில் பாதுகாக்கப்பட்டுள்ளது.

Ayah: 16

كِرَامٍ بَرَرَةٍ ۟ؕ

அவர்கள் கண்ணியவான்கள், நல்லவர்கள்.

Ayah: 17

قُتِلَ الْاِنْسَانُ مَاۤ اَكْفَرَهٗ ۟ؕ

(ஏக இறைவனை நிராகரிக்கும்) மனிதன் அழியட்டும்! அவன் எவ்வளவு நன்றி கெட்டவனாக இருக்கிறான்.

Ayah: 18

مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهٗ ۟ؕ

எந்தப் பொருளிலிருந்து அல்லாஹ் அவனைப் படைத்தான்?

Ayah: 19

مِنْ نُّطْفَةٍ ؕ— خَلَقَهٗ فَقَدَّرَهٗ ۟ۙ

விந்திலிருந்து அவனைப் படைத்தான். இன்னும் (பல நிலைகளில்) அவனை அமைத்தான்.

Ayah: 20

ثُمَّ السَّبِیْلَ یَسَّرَهٗ ۟ۙ

பிறகு, (அவன் தாயின் வயிற்றிலிருந்து வெளியேறுவதற்குரிய) பாதையை எளிதாக்கினான்.

Ayah: 21

ثُمَّ اَمَاتَهٗ فَاَقْبَرَهٗ ۟ۙ

பிறகு, அவனை மரணிக்கச் செய்தான்; அவனைப் புதைக் குழியில் தள்ளினான்.

Ayah: 22

ثُمَّ اِذَا شَآءَ اَنْشَرَهٗ ۟ؕ

பிறகு, அவன் நாடியபோது அவனை உயிர்ப்பிப்பான்.

Ayah: 23

كَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَاۤ اَمَرَهٗ ۟ؕ

அவ்வாறல்ல! அல்லாஹ் அவனுக்குக் கட்டளையிட்டதை அவன் நிறைவேற்றவில்லை.

Ayah: 24

فَلْیَنْظُرِ الْاِنْسَانُ اِلٰى طَعَامِهٖۤ ۟ۙ

ஆகவே, மனிதன் தன் உணவின் பக்கம் (சிந்தித்துப்) பார்க்கட்டும்!

Ayah: 25

اَنَّا صَبَبْنَا الْمَآءَ صَبًّا ۟ۙ

நிச்சயமாக நாம் (பூமியின் மீது) மழை நீரை பொழிந்தோம்.

Ayah: 26

ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا ۟ۙ

பிறகு, பூமியைப் பிளந்தோம்.

Ayah: 27

فَاَنْۢبَتْنَا فِیْهَا حَبًّا ۟ۙ

ஆக, அதில் தானியத்தை முளைக்க வைத்தோம்.

Ayah: 28

وَّعِنَبًا وَّقَضْبًا ۟ۙ

இன்னும் திராட்சையையும், (பசுமையான) காய்கறிகளையும்,

Ayah: 29

وَّزَیْتُوْنًا وَّنَخْلًا ۟ۙ

ஆலிவ் மரத்தையும், பேரீச்சை மரத்தையும்,

Ayah: 30

وَّحَدَآىِٕقَ غُلْبًا ۟ۙ

அடர்ந்த தோட்டங்களையும்,

Ayah: 31

وَّفَاكِهَةً وَّاَبًّا ۟ۙ

பழங்களையும், புற்பூண்டுகளையும்,

Ayah: 32

مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

உங்களுக்கும் உங்கள் கால்நடைகளுக்கும் பலனுள்ளவையாக இருப்பதற்காக (இந்த உணவுகளை எல்லாம் நாம் முளைக்க வைத்ததை மனிதன் சிந்திக்க வேண்டாமா)?

Ayah: 33

فَاِذَا جَآءَتِ الصَّآخَّةُ ۟ؗ

ஆக, (செவிகளை) செவிடாக்கக்கூடிய சத்தம் வந்தால்,

Ayah: 34

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخِیْهِ ۟ۙ

அந்நாளில் மனிதன் தனது சகோதரனை விட்டு விரண்டோடுவான்.

Ayah: 35

وَاُمِّهٖ وَاَبِیْهِ ۟ۙ

இன்னும், தனது தாயை விட்டும், தனது தந்தையை விட்டும்,

Ayah: 36

وَصَاحِبَتِهٖ وَبَنِیْهِ ۟ؕ

இன்னும், தனது மனைவியை விட்டும், தனது பிள்ளைகளை விட்டும் (மனிதன் விரண்டோடுவான்).

Ayah: 37

لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَىِٕذٍ شَاْنٌ یُّغْنِیْهِ ۟ؕ

அந்நாளில், அவர்களில் ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும், (மற்றவர்களை விட்டு) அவனைத் திருப்பிவிடுகின்ற (-அவனை கவனமற்றவனாக ஆக்கிவிடுகிற) காரியம் இருக்கும்.

Ayah: 38

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ مُّسْفِرَةٌ ۟ۙ

அந்நாளில் (நல்லோரின்) முகங்கள் ஒளிரக்கூடியதாக,

Ayah: 39

ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ۟ۚ

சிரித்தவையாக, நற்செய்தி பெற்றவையாக இருக்கும்.

Ayah: 40

وَوُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ۟ۙ

இன்னும், அந்நாளில் (பாவிகளின்) முகங்கள், அவற்றின் மீது புழுதி(கள் - அழுக்குகள்) இருக்கும்.

Ayah: 41

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ۟ؕ

தூசி(கள் இருள்கள், இழிவுகள்) அவற்றை மூடிக்கொள்ளும்.

Ayah: 42

اُولٰٓىِٕكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ۟۠

இவர்கள்தான் பெரும் பாவிகளான நிராகரிப்பாளர்கள் ஆவார்கள்.