Traduzione dei significati Sura Al-Qiyâmah - Traduzione albanese - Hassan Hani - L'Enciclopedia del Nobile Corano

Suretu El Kijame

Versetto: 1

لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ

Betohem në Ditën e Kiametit!

Versetto: 2

وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ

Betohem në shpirtin qortues!

Versetto: 3

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ

A mendon njeriu se nuk do të mund t’i mbledhim eshtrat e tij?!

Versetto: 4

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ

Po, si jo! Ne jemi të Zotë t’ia ribëjmë bashkë me përsosmëri edhe majat e gishtave të tij.

Versetto: 5

بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ

Por njeriu dëshiron të gabojë sa të jetë gjallë

Versetto: 6

يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ

dhe pyet: “Kur do të jetë Dita e Kiametit?”

Versetto: 7

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ

Por, kur sytë t’i verbohen

Versetto: 8

وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ

dhe të zihet Hëna

Versetto: 9

وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ

dhe Dielli e Hëna të bashkohen,

Versetto: 10

يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ

atë ditë njeriu do të thotë: “Ku të iki?”

Versetto: 11

كَلَّا لَا وَزَرَ

Askund! S’ka strehë!

Versetto: 12

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ

Atë ditë, streha është te Zoti yt.

Versetto: 13

يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ

Atë ditë, njeriu do të vihet në dijeni për veprat që ka bërë dhe për ato që ka lënë pa bërë.

Versetto: 14

بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ

Po, vërtet që njeriu do të dëshmojë kundër vetvetes,

Versetto: 15

وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ

edhe sikur të paraqesë shfajësimet e veta.

Versetto: 16

لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ

Mos nxito (o Muhamed) në leximin e Kuranit me gjuhën tënde!^[382]

[382] Në fillimet e Shpalljes Hyjnore, Profeti (a.s.) ishte shumë i shqetësuar se nuk do të mbante dot mend atë që i përcillte Xhebraili (a.s.). Për këtë arsye, ai nxitonte të recitonte menjëherë pas tij pjesët e shpallura, duke humbur përqendrimin për pjesët që do t’i shpalleshin akoma.

Versetto: 17

إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ

Ne e kemi për detyrë t’i mbledhim pjesët e tij e ta lexojmë atë.

Versetto: 18

فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ

Dhe, kur ta lexojmë atë, ti përcille leximin e tij!

Versetto: 19

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ

Pastaj, e kemi Ne për detyrë ta shpjegojmë.

Versetto: 20

كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ

Por ju doni këtë jetë (kalimtare)

Versetto: 21

وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

e për jetën tjetër nuk kujtoheni!

Versetto: 22

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ

Atë ditë, disa fytyra do të shkëlqejnë

Versetto: 23

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ

dhe Zotin e tyre do të shohin.

Versetto: 24

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ

Kurse disa fytyra, atë ditë, do të jenë të zymta,

Versetto: 25

تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ

duke e ditur se do të pësojnë një fatkeqësi, që të thyen në mes.

Versetto: 26

كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ

Por, kur shpirti të vijë në grykë

Versetto: 27

وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ

e të thërrasin “A ka shërues”,

Versetto: 28

وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ

atëherë, ai (që po vdes) do të bindet se ky është çasti i ndarjes

Versetto: 29

وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ

dhe këmbët do të ngrijnë^[383].

[383] Fjalë për fjalë: “Kur këmba të bashkohet me këmbën”, d.m.th. ashpërsia e çastit të vdekjes me ashpërsinë e asaj që vjen më pas.

Versetto: 30

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ

Atë ditë, ai do të sillet te Zoti yt.

Versetto: 31

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ

Ai as nuk besoi dhe as nuk u fal,

Versetto: 32

وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

por e mohoi të vërtetën dhe ia ktheu kurrizin,

Versetto: 33

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ

e pastaj shkoi te njerëzit e vet, duke u krenuar.

Versetto: 34

أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ

Mjerë për ty! Mjerë për ty!

Versetto: 35

ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ

Sërish: Mjerë për ty! Mjerë për ty!

Versetto: 36

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى

Vallë, a mendon njeriu se do të mbetet pa përgjegjshmëri?

Versetto: 37

أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ

A s’ka qenë një pikë fare që derdhej,

Versetto: 38

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ

pastaj u bë droçkë gjaku e më pas Allahu e krijoi dhe i dha formë e përmasa të caktuara,

Versetto: 39

فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ

e prej tij bëri çiftin: mashkullin e femrën?!

Versetto: 40

أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ

Vallë, Ai Krijues, a nuk ka fuqi që t’i ngjallë të vdekurit?!