対訳 節 33 章 東ローマ人章 - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - クルアーン百科事典

節: 33

وَاِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُّنِیْبِیْنَ اِلَیْهِ ثُمَّ اِذَاۤ اَذَاقَهُمْ مِّنْهُ رَحْمَةً اِذَا فَرِیْقٌ مِّنْهُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِكُوْنَ ۟ۙ

او کله به چې مشرکانو ته ناروغتیا یا ناچاري یا تنګسه ورسېدله نو یوازې خپل رب به یې رابله په عاجزۍ سره به ورته ورګرځېدل چې مصیبت ترې لرې کړي، خو کله به یې چې ترې د مصیبت لرې کولو لورینه وکړه، نو یو دم یوه ډله له دوی څخه د الله سره نور څه په دعا کې شریکولو ته ورګرځي.

本諸節の功徳:

• فرح البطر عند النعمة، والقنوط من الرحمة عند النقمة؛ صفتان من صفات الكفار.

د نعمت پر مهال د لویي خوښي، او د مصیبت پر مهال د لورینې څخه ناهیلې کېدل د کافرانو د صفتونو څخه دوه صفتونه دي.

• إعطاء الحقوق لأهلها سبب للفلاح.

د حق څښتن ته خپل حق ورکول د بریا لامل دی.

• مَحْقُ الربا، ومضاعفة أجر الإنفاق في سبيل الله.

د سود بربادي، او د الله په لار کې د خیرات کولو د اجر زیاتوالی.

• أثر الذنوب في انتشار الأوبئة وخراب البيئة مشاهد.

د وباګانو په خپرېدلو او د ټولنې په بربادۍ کې د ګناهونو اغیز لېدونکی دی.