対訳 節 122 章 イムラ―ン家章 - クルアーン簡潔注釈（ペルシア語対訳） - クルアーン百科事典

節: 122

اِذْ هَمَّتْ طَّآىِٕفَتٰنِ مِنْكُمْ اَنْ تَفْشَلَا ۙ— وَاللّٰهُ وَلِیُّهُمَا ؕ— وَعَلَی اللّٰهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُوْنَ ۟

- ای پیامبر- به یادآور آنچه را که برای دو گروه از مؤمنان بنی‌سَلِمَه و بنی‌حارثه رخ داد، آن‌گاه که سست شدند، و تصمیم گرفتند هنگام بازگشت منافقان، بازگردند، و الله اینها را با پایدارساختن بر پیکار و بازگرداندن از آنچه بر انجامش تصمیم گرفته بودند، یاری رساند و مؤمنان باید در تمام احوال‌شان فقط بر الله تکیه کنند.

本諸節の功徳:

• مشروعية التذكير بالنعم والنقم التي تنزل بالناس حتى يعتبر بها المرء.

مشروعیت یادآوری نعمت‌ها و کیفرهایی که بر مردم نازل می‌شود تا شخص از آنها پند و عبرت بگیرد.

• من أعظم أسباب تَنَزُّل نصر الله على عباده ورحمته ولطفه بهم: التزامُ التقوى، والصبر على شدائد القتال.

از بزرگترین اسباب نزول یاری و رحمت و لطف الله بر بندگانش: پایبندی به تقوی و شکیبایی بر سختی‌های کارزار است.

• الأمر كله لله تعالى، فيحكم بما يشاء، ويقضي بما أراد، والمؤمن الحق يُسَلم لله تعالى أمره، وينقاد لحكمه.

تمام امور، از آنِ الله متعال است، به آنچه بخواهد حکم می‌کند و آنچه را اراده کند انجام می‌دهد. مؤمن حقیقی، به امر الله متعال گردن می‌نهد و از حکمش فرمان‌برداری می‌کند.

• الذنوب - ومنها الربا - من أعظم أسباب خِذلان العبد، ولا سيما في مواطن الشدائد والصعاب.

گناهان – از جمله ربا- از بزرگترین اسباب خواری بنده، به‌خصوص در مواضع سخت و دشوار هستند.

• مجيء النهي عن الربا بين آيات غزوة أُحد يشعر بشمول الإسلام في شرائعه وترابطها بحيث يشير إلى بعضها في وسط الحديث عن بعض.

ذکر آیات نهی از ربا در ضمن آیات غزوه ی احد، شمولیت و به هم پیوستگی احکام اسلامى را نشان می دهد، به گونه ای که هنگام بیان حکمی، به حکمی دیگر اشاره می کند.