対訳 章 集合章 - クルアーン簡潔注釈（ペルシア語対訳） - ページ番号 545 - クルアーン百科事典

حشر

本章の趣旨:

إظهار قوة الله وعزته في توهين اليهود والمنافقين، وإظهار تفرقهم، في مقابل إظهار تآلف المؤمنين.

اظهار قدرت و نیرومندی الله در خوارکردن یهودیان و منافقان، و اظهار پراکندگی آنها؛ و در مقابل، اظهار دوستی و به‌هم‌پیوستگی مؤمنان.

---

節: 1

سَبَّحَ لِلّٰهِ مَا فِی السَّمٰوٰتِ وَمَا فِی الْاَرْضِ ۚ— وَهُوَ الْعَزِیْزُ الْحَكِیْمُ ۟

تمام مخلوقاتی که در آسمان‌ها و زمین هستند الله را از آنچه سزاوار او نیست بزرگ و پاک برمی‌شمارند، و او ذات شکست ‌ناپذیری است که هیچ‌کس بر او چیره نمی‌گردد، و در آفرینش و تشریع و تقدیرش بسیار دانا است.

節: 2

هُوَ الَّذِیْۤ اَخْرَجَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْ اَهْلِ الْكِتٰبِ مِنْ دِیَارِهِمْ لِاَوَّلِ الْحَشْرِ ؔؕ— مَا ظَنَنْتُمْ اَنْ یَّخْرُجُوْا وَظَنُّوْۤا اَنَّهُمْ مَّا نِعَتُهُمْ حُصُوْنُهُمْ مِّنَ اللّٰهِ فَاَتٰىهُمُ اللّٰهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوْا وَقَذَفَ فِیْ قُلُوْبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُوْنَ بُیُوْتَهُمْ بِاَیْدِیْهِمْ وَاَیْدِی الْمُؤْمِنِیْنَ ۗ— فَاعْتَبِرُوْا یٰۤاُولِی الْاَبْصَارِ ۟

او همان ذاتی است که بنی‌نضیر را که به الله کفر ورزیدند، و رسولش محمد صلی الله علیه وسلم را تکذیب کردند، پس از اینکه عهدشان را شکستند و همراه مشرکان علیه رسول صلی الله علیه وسلم شدند، در نخستین اخراج آنها از مدینه به‌سوی شام از خانه‌های‌شان در مدینه بیرون راند. بنی‌نضیر از یهودیان صاحب تورات بودند؛ آنها را به‌سوی سرزمین شام بیرون راند. - ای مؤمنان- به‌سبب نیرومندی و قدرتی که داشتند شما گمان نمی‌کردید که از خانه‌های‌شان رانده شوند، و خودشان نیز گمان کردند که دژهای محکم و بلند شان آنها را در برابر عذاب و کیفر الله محافظت می‌کند، اما عذاب الله از جایی‌که آمدنش را نمی‌سنجیدند آنها را فرا گرفت آن‌گاه که برای پیکار و بیرون ‌راندن آنها از خانه‌های‌شان به رسولش فرمان داد، و الله ترس شدیدی در دل‌های‌شان افکند، که به دست خویش خانه‌های‌شان را از داخل تخریب می‌کردند تا مسلمانان از آنها بهره‌مند نشوند، و مسلمانان خانه‌های‌شان را از بیرون تخریب می‌کردند. پس ای خردمندان از آنچه به‌سبب کفرشان به آنها رسید پند بگیرید، تا مانند آنها نباشید، که در این صورت جزا و کیفری که با آن مجازات شدند شما را نیز فرا خواهد گرفت.

節: 3

وَلَوْلَاۤ اَنْ كَتَبَ اللّٰهُ عَلَیْهِمُ الْجَلَآءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیَا ؕ— وَلَهُمْ فِی الْاٰخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ ۟

و اگر الله بیرون راندن آنان از خانه هایشان و وطنشان را مقدّر نكرده بود؛ بی گمان آنان را در دنیا با قتل و اسارت، عذاب می داد، و در آخرت عذاب دوزخ در انتظارشان است که برای همیشه در آن می مانند.

本諸節の功徳:

• المحبة التي لا تجعل المسلم يتبرأ من دين الكافر ويكرهه، فإنها محرمة، أما المحبة الفطرية؛ كمحبة المسلم لقريبه الكافر، فإنها جائزة.

محبتی که نمی‌گذارد مسلمان از دین کافر بیزاری بجوید و آن را ناپسند بداند، حرام است. اما محبت فطری، مانند محبت مسلمان به خویشاوند کافر خویش جایز است.

• رابطة الإيمان أوثق الروابط بين أهل الإيمان.

رابطۀ ایمانی، مستحکم‌ترین رابطه میان مؤمنان است.

• قد يعلو أهل الباطل حتى يُظن أنهم لن ينهزموا، فتأتي هزيمتهم من حيث لا يتوقعون.

گاهی پیروان باطل برتری می‌یابند تا جایی‌که گمان می‌شود هرگز شکست نخواهند خورد، آن‌گاه شکست‌شان از جایی که انتظار نمی‌برند فرا می‌رسد.

• من قدر الله في الناس دفع المصائب بوقوع ما دونها من المصائب.

از جمله تقدیر الله در مورد مردم، دفع مصیبت‌های بزرگ با وقوع مصیبت‌های کوچک‌تر است.