تِلْكَ اٰیٰتُ اللّٰهِ نَتْلُوْهَا عَلَیْكَ بِالْحَقِّ ۚ— فَبِاَیِّ حَدِیْثٍ بَعْدَ اللّٰهِ وَاٰیٰتِهٖ یُؤْمِنُوْنَ ۟
پس اینها همه نشانه‌های روشن و دلایل واضحی هستند که بر صداقت و راستی این قرآن بزرگ؛ و بر صحّت حکم و احکامی که در قرآن است دلالت دارند؛ نیز بر کمال خداوند؛ و بر زنده شدن پس از مرگ و رستاخیز دلالت می‌کنند. سپس خداوند مردم را -با توجه به پذیرش نشانه‌های الهی و عدم پذیرش آن- به دو گروه تقسیم کرد:
گروهی که به آیات و نشانه‌های خدا [بر عظمت و شکوه او] استدلال می‌کنند، و در آنها می‌اندیشند و از آنها بهره‌مند می‌گردند، در نتیجه موجبات رفعت و والایی مرتبت خویش را فراهم می‌سازند؛ و آنان همان کسانی هستند که به خدا و فرشتگان و کتاب‌های آسمانی و پیامبران و روز آخرت ایمان دارند؛ ایمانی کامل و بدون کم و کاست که به درجۀ یقین رسیده است، و در سایۀ چنین ایمانی عقل‌هایشان تزکیه یافته و دانش و معرفت و خِرَدشان افزایش یافته است.
و گروهی دیگر کسانی هستند که آیات خدا را می‌شنوند، به گونه‌ای که حجت بر آنان اقامه می‌شود، سپس از آنها رویگردان می‌شوند و تکبّر می‌ورزند، انگار که آنها را نشنیده‌اند؛ چراکه قلبشان را تزکیه و تطهیر ننموده است، بلکه به سبب استکبار و خود بزرگ‌بینی‌شان بر طغیان آنان افزوده است
アラビア語 クルアーン注釈:
対訳 節: (6) 章: 跪く時章
クルアーンの対訳 - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - 対訳の目次
ترجمة تفسير السعدي إلى اللغة الفارسية.