対訳 節 20 章 人間章 - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - クルアーン百科事典

節: 20

وَاِذَا رَاَیْتَ ثَمَّ رَاَیْتَ نَعِیْمًا وَّمُلْكًا كَبِیْرًا ۟

﴿وَإِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَمُلۡكٗا كَبِيرًا﴾ و هرگاه به اهل بهشت و نعمت‌های کاملی که دارند نگاه کنی، نعمت بسیار و فرمانروایی بزرگی را می‌بینی. یک نفر بهشتی را می‌بینی که منازل و اتاق‌های مزیّن زیادی دارد که قابل وصف نیست، و باغ‌های سرسبز و میوه‌های در دسترس و لذیذ و رودبارهای روان و باغ‌های زیبا و پرندگانی دارند که نغمه‌های دل‌انگیز سر می‌دهند و مایۀ شادی دل‌ها می‌گردند. او همسرانی بی‌نهایت زیبا دارد، و دارای هر نوع زیبایی ظاهری و باطنی می‌باشند که دل‌ها از آنان سرشار از سرور و شادی می‌گردند. دراطراف هر بهشتی نوجوانان و خدمتگزارانی وجود دارد که همیشه نوجوان هستند و جاودانه‌اند و سبب آرامش و راحتیِ او می‌گردند. علاوه بر این و مهم‌تر از همه، این است که ساکنان بهشت رضایت پروردگار را به دست می‌آورند، و سخنان او را می‌شنوند، و از نزدیک بودن وی لذت می‌برند، و از اینکه همیشه در بهشت ماندگار هستند و نیز از خشنودی خداوند شادمان و مسرور می‌گردند، و هر لحظه و هر زمان نعمت‌هایشان افزوده می‌گردد. پس پاک است صاحب فرمانروایی و خداوند حق، خداوندی که گنجینه‌های او تمام نمی‌شود، و خیر و برکت او کم نمی‌گردد. پس همان‌طور که اوصاف او نهایت و پایانی ندارد، نیکی و احسانش نیز بی‌پایان است.