ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیْدُ ۟ۙ
﴿ذُو ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡمَجِيدُ﴾ خدا صاحب عرش بزرگ است که آسمان‌ها و زمین و کرسی را فراگرفته است. آسمان‌ها و زمین و کرسی نسبت به عرش مانند حلقه‌ای افتاده در بیابان هستند نسبت به سایر زمین. خداوند به طور ویژه عرش را ذکر کرد، چون خیلی بزرگ است و از همۀ مخلوقات به خداوند نزدیک‌تر است. این در صورتی است که «المجید» به کسر خوانده شود که در این صورت صفت عرش قرار می‌گیرد. و اگر به رفع خوانده شود، صفت خداوند است؛ یعنی دارای صفات بزرگ و گسترده است.
アラビア語 クルアーン注釈:
対訳 節: (15) 章: 星座章
クルアーンの対訳 - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - 対訳の目次
ترجمة تفسير السعدي إلى اللغة الفارسية.