対訳 節 49 章 集団章 - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - クルアーン百科事典

節: 49

فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۭۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

และเมื่อมนุษย์ที่ปฏิเสธศรัทธาประสบกับความเจ็บป่วยหรือความยากลำบาก และอื่น ๆ เขาก็จะวอนขอต่อเราเพื่อให้ปลดปล่อยสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา จากนั้นเมื่อเราได้ประทานความโปรดปราน เช่น สุขภาพดีหรือทรัพย์สินแก่เขาแล้ว เขาจะกล่าวว่า แท้จริงสิ่งที่อัลลอฮ์ได้ให้แก่ฉันนั้นเนื่องจากพระองค์ทรงรู้ว่าฉันสมควรที่จะได้รับสิ่งนั้น ซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันคือการทดสอบและการล่อใจ แต่ส่วนมากของบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาไม่รู้และหลงไหลในสิ่งที่อัลลอฮ์ได้ทรงประทานให้กับพวกเขา

本諸節の功徳:

• النعمة على الكافر استدراج.

ความโปรดปรานที่มีต่อผู้ปฏิเสธศรัทธานั้นเป็นการล่อใจ

• سعة رحمة الله بخلقه.

ความกว้างขวางของความเมตตาของอัลลอฮ์ที่มีต่อสิ่งที่พระองค์สร้างทั้งมวล

• الندم النافع هو ما كان في الدنيا، وتبعته توبة نصوح.

การสำนึกผิดที่มีประโยชน์นั้นคือการสำนึกผิดบนโลกดุนยาและการกลับใจที่บริสุทธิ์จริง