対訳 節 26 章 ユーヌス章 - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - クルアーン百科事典

節: 26

۞ لِّلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَزِيَادَةٞۖ وَلَا يَرۡهَقُ وُجُوهَهُمۡ قَتَرٞ وَلَا ذِلَّةٌۚ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

Аллоҳ вожиб қилган амалларни гўзал тазда адо этадиган ва Аллоҳ ҳаром қилган ишлардан тийиладиган зотлар учун гўзал оқибат, яъни, жаннат ва зиёда неъмат, яъни, Аллоҳнинг муборак юзини кўриш бордир. Уларнинг юзларини на ғубор, на қаролик ва на хорлик қоплар. Ана ўшалар жаннат эгалари бўлиб, у жойда абадий қолурлар.

本諸節の功徳:

• أعظم نعيم يُرَغَّب به المؤمن هو النظر إلى وجه الله تعالى.

Мўмин қизиқадиган энг катта неъмат Аллоҳнинг Юзини кўришдир.

• بيان قدرة الله، وأنه على كل شيء قدير.

Аллоҳнинг қудрати, ҳар ишга Қодир экани баён қилинди.

• التوحيد في الربوبية والإشراك في الإلهية باطل، فلا بد من توحيدهما معًا.

Модомики, улуҳиятда ширк келтирилар экан, рубубиятдаги тавҳиддан фойда йўқ. Ҳар иккисида ҳам тавҳид бўлиши шарт. Яъни, илоҳликда, маъбудликда Аллоҳга бошқаларни шерик қилиб, яратувчиликда, парвардигорликда У Зотни бир деб билишнинг фойдаси йўқ. Ҳар иккисида ҳам Аллоҳни бир деб билиш шарт.

• إذا قضى الله بعدم إيمان قوم بسبب معاصيهم فإنهم لا يؤمنون.

Аллоҳ бир қавмни гуноҳлари туфайли иймонсизликка ҳукм қилиб қўйса, тамом, энди улар иймон келтирмайдилар.