対訳 節 4 章 マルヤム章 - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - クルアーン百科事典

節: 4

قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ ٱلۡعَظۡمُ مِنِّي وَٱشۡتَعَلَ ٱلرَّأۡسُ شَيۡبٗا وَلَمۡ أَكُنۢ بِدُعَآئِكَ رَبِّ شَقِيّٗا

Деди: "Парвардигорим, суякларим заифлашди, бошимдаги сочларимнинг оқи кўпайди. Сенга дуо қилиб, ҳеч қачон ноумид бўлган эмасман. Ҳар доим дуоларимни ижобат қилгансан".

本諸節の功徳:

• الضعف والعجز من أحب وسائل التوسل إلى الله؛ لأنه يدل على التَّبَرُّؤِ من الحول والقوة، وتعلق القلب بحول الله وقوته.

Аллоҳга юкунишнинг энг ёқимли воситаларидан бири ожизу нотавонликдир. Зеро, ўзининг ҳеч қанақа куч-қуввати йўқлигини ҳис этган қалб Аллоҳнинг куч-қудратига боғланиб қолади.

• يستحب للمرء أن يذكر في دعائه نعم الله تعالى عليه، وما يليق بالخضوع.

Одам дуо қилаётган пайтда Аллоҳ таолонинг унга ато этган неъматларини ёдга олиши ва ўзини хор тутиб туриши мустаҳабдир.

• الحرص على مصلحة الدين وتقديمها على بقية المصالح.

Оятлар бизга дин манфаатини кўзлашга ҳарис бўлишни ва уни бошқа манфаатлардан устун қўйишни уқтиряпти.

• تستحب الأسماء ذات المعاني الطيبة.

Чақалоққа яхши маъноларни англатадиган ном қўйиш мустаҳаб.