対訳 節 13 章 東ローマ人章 - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - クルアーン百科事典

節: 13

وَلَمۡ يَكُن لَّهُم مِّن شُرَكَآئِهِمۡ شُفَعَٰٓؤُاْ وَكَانُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ كَٰفِرِينَ

Уларга шу дунёда ибодат қилган бутларидан биронтаси шафоатчи бўлиб, уларни азобдан қутқариб қола олмади. Шу билан ўша бутларидан ҳам тондилар. Чунки бутлари уларни роса муҳтож бўлиб турган бир пайтларида қўллаб-қувватламадилар. Ўзлари ҳам, бутлари биргаликда ҳалок бўлдилар.

本諸節の功徳:

• العلم بما يصلح الدنيا مع الغفلة عما يصلح الآخرة لا ينفع.

Охиратни обод этадиган илмга бепарво бўлиб, шу дунёнинг ўзини обод этадиган илм билангина чекланиш мақсадга эриштирмайди.

• آيات الله في الأنفس وفي الآفاق كافية للدلالة على توحيده.

Аллоҳнинг инсон аъзолари ва уфқлардаги оятлари У Зотнинг ягона эканига етарли далилдир.

• الظلم سبب هلاك الأمم السابقة.

Олдинги умматларнинг ҳалокатга учрашига зулм сабаб бўлган.

• يوم القيامة يرفع الله المؤمنين، ويخفض الكافرين.

Аллоҳ Қиёмат куни мўминларни буюк мартабаларга кўтаради, кофирларни эса асфаласофилинга қулатади.