対訳 節 66 章 赦すお方章 - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - クルアーン百科事典

節: 66

۞ قُلۡ إِنِّي نُهِيتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَمَّا جَآءَنِيَ ٱلۡبَيِّنَٰتُ مِن رَّبِّي وَأُمِرۡتُ أَنۡ أُسۡلِمَ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

Эй Пайғамбар, айтинг: "Мени Аллоҳ ўзимга очиқ-ойдин ҳужжатлар келиб турган бир пайтда сизлар ибодат қилаётган, фойда ҳам, зарар ҳам келтира олмайдиган бутларга сиғинишдан қайтарган ва ёлғиз Ўзигагина бўйсунишимга буюрган. Зеро, У ҳамма махлуқотларнинг Парвардигоридир. Ундан ўзга парвардигор йўқдир".

本諸節の功徳:

• دخول الدعاء في مفهوم العبادة التي لا تصرف إلا إلى الله؛ لأن الدعاء هو عين العبادة.

Ибодат ёлғиз Аллоҳгагина қаратилмоғи лозим. Шу ибодат зимнида дуо маъноси ҳам бор. Зеро, дуо айни ибодатдир.

• نعم الله تقتضي من العباد الشكر.

Аллоҳнинг неъматлари бандаларнинг шукр қилишларини тақозо этади.

• ثبوت صفة الحياة لله.

Оятларда Аллоҳнинг барҳаётлик сифати ўз исботини топиб турибди.

• أهمية الإخلاص في العمل.

Амал ихлос билан бўлиши ўта муҳим.