対訳 節 147 章 高壁章 - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - クルアーン百科事典

節: 147

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ ٱلۡأٓخِرَةِ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡۚ هَلۡ يُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

Пайғамбарларимизнинг ҳақлигига далолат қиладиган оят-аломатларимизни ва Қиёмат кунида Аллоҳга рўбарў келишни ёлғонга чиқарадиган кимсаларнинг яхши амаллари ҳабата бўлади. Ҳеч қандай савобга ноил бўлмайдилар. Савобга эришиш учун иймон шарт қилинганди. Улар шартни бажармадилар. Энди улар Қиёмат кунида куфр ва ширк каби жиноятларига яраша жазо олиб, дўзахда абадий қоладилар.

本諸節の功徳:

• على العبد أن يكون من المُظْهِرين لإحسان الله وفضله عليه، فإن الشكر مقرون بالمزيد.

Банда Аллоҳнинг ўзига қилган фазлу эҳсонини кўрсатиб туриши лозим. Шукр эҳсоннинг кўпайишига олиб боради.

• على العبد الأخذ بالأحسن في الأقوال والأفعال.

Банда сўз ва амалларнинг энг гўзалини олиши лозим.

• يجب تلقي الشريعة بحزم وجد وعزم على الطاعة وتنفيذ ما ورد فيها من الصلاح والإصلاح ومنع الفساد والإفساد.

Шариатни жиддий қабул қилиб, тоат масаласида қатъиятли бўлиб, фойдани жалб қилиш ва зарарни кетказиш каби буйруқларни тўкис адо этиш лозим.

• على العبد إذا أخطأ أو قصَّر في حق ربه أن يعترف بعظيم الجُرْم الذي أقدم عليه، وأنه لا ملجأ من الله في إقالة عثرته إلا إليه.

Банда йўлдан озиб, Парвардигори борасида хатога йўл қўйса, дарҳол оғир гуноҳ қилганини эътироф этиб, тавба-тазарру қилмоғи лозим. Зеро, Аллоҳдан узоқлашишдек қаттиқ тойилишни Ўша Зотнинг Ўзига ёлвориш билангина ўнглаш мумкин.