ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 197 ជំពូក​ សូរ៉ោះអាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ - ការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេស - ស្ហរហេហ អុីនធើណាសើណល - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 197

ٱلۡحَجُّ أَشۡهُرٞ مَّعۡلُومَٰتٞۚ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ ٱلۡحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي ٱلۡحَجِّۗ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ يَعۡلَمۡهُ ٱللَّهُۗ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيۡرَ ٱلزَّادِ ٱلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُونِ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ

(197) Ḥajj is [during] well-known months,^[75] so whoever has made ḥajj obligatory upon himself therein [by entering the state of iḥrām], there is [to be for him] no sexual relations and no disobedience and no disputing during ḥajj. And whatever good you do - Allāh knows it. And take provisions, but indeed, the best provision is fear of Allāh. And fear Me, O you of understanding.

[75]- See previous footnote.