ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 112 ជំពូក​ អាល់អាន់អាម - ការបកប្រែជាភាសាហ្សកហ្ស៊ី - កំពុងដំណើរការលើវា - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 112

وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّٗا شَيَٰطِينَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ يُوحِي بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ وَلَوۡ شَآءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُۖ فَذَرۡهُمۡ وَمَا يَفۡتَرُونَ

ამგვარად, ყველა მაცნეს მივუჩინეთ მტრები - სატანები - ადამიანთა და ჯინთაგან,^[1] რომლებიც ერთმანეთს ენამოკაზმულად შთააგონებენ მაცდურ სიტყვებს. შენს ღმერთს რომ ენება, ისინი ასე არ მოიქცეოდნენ. მაშ, მიატოვე ისინი და ისიც, რა სიცრუესაც თხზავენ.

[1] აბუ ზერრი გადმოგვცემს: ერთხელ მეჩეთში შევედი, ალლაჰის შუამავალიც ﷺ იქ იმყოფებოდა, მივედი და მასთან ახლოს დავჯექი. მან მითხრა: ო, აბუ ზარრ! ჯინთა და ადამიანთა სატანების სიავისგან მფარველობა თუ შეევედრე ალლაჰს? მე ვუთხარი: ადამიანთაგანაც არიან სატანები? მან მითხრა: დიახ. (ნასაი, ისთი’აზა 48/5507.)