ಅರ್ಥಗಳ ಅನುವಾದ ಅಧ್ಯಾಯ ಯೂಸುಫ್ - ಫ್ರೆಂಚ್ ಅನುವಾದ - ಮರ್ಕಝ್ ನೂರ್ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಶನಲ್ - ಪುಟ ಸಂಖ್ಯೆ 242 - ಪವಿತ್ರ ಕುರ್‌ಆನ್ ವಿಶ್ವಕೋಶ

ಶ್ಲೋಕ: 53

۞ وَمَآ أُبَرِّئُ نَفۡسِيٓۚ إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَةُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّيٓۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٞ رَّحِيمٞ

53. Et je n’entends pas m’innocenter car l’âme (humaine) aime à suggérer le mal, sauf si mon Seigneur (nous en préserve) par Sa pitié. Car mon Seigneur est Absoluteur et Tout Miséricordieux. »

ಶ್ಲೋಕ: 54

وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦٓ أَسۡتَخۡلِصۡهُ لِنَفۡسِيۖ فَلَمَّا كَلَّمَهُۥ قَالَ إِنَّكَ ٱلۡيَوۡمَ لَدَيۡنَا مَكِينٌ أَمِينٞ

54. Le roi dit : « Amenez-le moi, car je compte le réserver à mon service exclusif. » Après avoir discuté avec lui, il dit : « Nous te tenons aujourd’hui en très haute position et tu es notre homme de confiance. »

ಶ್ಲೋಕ: 55

قَالَ ٱجۡعَلۡنِي عَلَىٰ خَزَآئِنِ ٱلۡأَرۡضِۖ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٞ

55. «  Donne-moi la charge de l’intendance du pays, (dit Joseph), j’en serai le gardien en toute connaissance. »

ಶ್ಲೋಕ: 56

وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَتَبَوَّأُ مِنۡهَا حَيۡثُ يَشَآءُۚ نُصِيبُ بِرَحۡمَتِنَا مَن نَّشَآءُۖ وَلَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

56. C’est ainsi que Nous avons établi Joseph dans cette terre. Il pouvait y élire domicile partout où il voulait. Nous touchons de Notre grâce qui Nous voulons et ne laissons point se perdre la récompense des bienfaiteurs.

ಶ್ಲೋಕ: 57

وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ

57. La récompense de l’autre monde est certes meilleure pour ceux qui auront cru et auront eu la piété.

ಶ್ಲೋಕ: 58

وَجَآءَ إِخۡوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَعَرَفَهُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ

58. Les frères de Joseph vinrent (en Égypte)^[244] et se présentèrent devant lui. Lui les reconnut alors qu’eux ne le reconnurent point.

[244] La disette les avait obligés à venir chercher des provisions en Égypte. Pour cela, ils devaient se rendre obligatoirement chez le maître des ressources de l’Égypte : Joseph.

ಶ್ಲೋಕ: 59

وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ قَالَ ٱئۡتُونِي بِأَخٖ لَّكُم مِّنۡ أَبِيكُمۡۚ أَلَا تَرَوۡنَ أَنِّيٓ أُوفِي ٱلۡكَيۡلَ وَأَنَا۠ خَيۡرُ ٱلۡمُنزِلِينَ

59. Après les avoir pourvus en ravitaillement, il leur dit : « Amenez-moi un frère à vous du côté de votre père, ne voyez-vous pas que j’accorde pleine mesure et que je suis le meilleur des hôtes ?

ಶ್ಲೋಕ: 60

فَإِن لَّمۡ تَأۡتُونِي بِهِۦ فَلَا كَيۡلَ لَكُمۡ عِندِي وَلَا تَقۡرَبُونِ

60. Si vous ne me l’amenez pas, vous n’aurez plus de ravitaillement chez moi, ni ne pourrez m’approcher (désormais) ! »

ಶ್ಲೋಕ: 61

قَالُواْ سَنُرَٰوِدُ عَنۡهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَٰعِلُونَ

61. Ils dirent alors : « Nous tenterons de persuader son père, et nous le ferons certainement (venir). »

ಶ್ಲೋಕ: 62

وَقَالَ لِفِتۡيَٰنِهِ ٱجۡعَلُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ فِي رِحَالِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَعۡرِفُونَهَآ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

62. Il dit à ses serviteurs : «Mettez leurs marchandises^[245] dans les bâts (de leurs bêtes), peut-être que s’ils les reconnaissent, une fois retournés chez eux, ils reviendront. »

[245] Il s’agit des marchandises qu’ils avaient apportées avec eux pour les troquer contre le blé qu’ils étaient venus obtenir.

ಶ್ಲೋಕ: 63

فَلَمَّا رَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيهِمۡ قَالُواْ يَٰٓأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا ٱلۡكَيۡلُ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَآ أَخَانَا نَكۡتَلۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ

63. Revenus auprès de leur père, ils dirent : « Père ! Désormais, le ravitaillement nous sera refusé. Envoie donc avec nous notre frère pour que nous soyons approvisionnés. Nous veillerons bien sur lui. »