ಅರ್ಥಗಳ ಅನುವಾದ ಶ್ಲೋಕ 37 ಅಧ್ಯಾಯ ಸೂರ ಆಲು ಇಮ್ರಾನ್ - ಫ್ರೆಂಚ್ ಅನುವಾದ - ಮರ್ಕಝ್ ನೂರ್ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಶನಲ್ - ಪವಿತ್ರ ಕುರ್‌ಆನ್ ವಿಶ್ವಕೋಶ

ಶ್ಲೋಕ: 37

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ

37. Son Seigneur l’a alors accueillie^[108] du meilleur accueil, l’a fait croître de la meilleure croissance et l’a confiée à la garde de Zacharie. Or chaque fois que Zacharie entrait dans le sanctuaire, il trouvait près d’elle de la nourriture. « Ô Marie ! D’où cela te vient-il ? » lui demandait-il. « Cela est d’Allah, car Allah dispense Ses biens à qui Il veut, sans compter ! »

[108] Il s’agit de l’accueil de Marie qui venait de naître.