ಅರ್ಥಗಳ ಅನುವಾದ ಶ್ಲೋಕ 117 ಅಧ್ಯಾಯ ಸೂರ ಆಲು ಇಮ್ರಾನ್ - ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಅನುವಾದ (ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಅಮೇರಿಕ)- ಮರ್ಕಝ್ ನೂರ್ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಶನಲ್ - ಪವಿತ್ರ ಕುರ್‌ಆನ್ ವಿಶ್ವಕೋಶ

ಶ್ಲೋಕ: 117

مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

117. La caridad que dan en esta vida (quienes rechazan la verdad) se asemeja a un campo de cultivo, de unas gentes incrédulas y pecadoras, que es arrasado completamente por un viento helado^[115]. Y Al-lah no fue injusto con ellos, sino que ellos fueron injustos consigo mismos (debido a su incredulidad y a sus pecados).

[115] Del mismo modo que el viento arrasa el campo y priva a sus dueños de todo beneficio, la caridad que entregan quienes rechazan la verdad no obtendrá su recompensa en la otra vida y no les habrá sido de ninguna utilidad.