زمانی عەرەبی - مانای وشەکان * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


ئایه‌تی: (54) سوره‌تی: سورەتی الرحمن
مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۭ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖۚ وَجَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ
بَطَائِنُهَا: بِطَانَتُهَا.
إِسْتَبْرَقٍ: غَلِيظِ الدِّيبَاجِ.
وَجَنَى: ثَمَرُ.
دَانٍ: قَرِيبُ القِطَافِ.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
ئایه‌تی: (54) سوره‌تی: سورەتی الرحمن
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
زمانی عەرەبی - مانای وشەکان - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

مانای وشەکان لە کتێبی (كتاب السراج في بيان غريب القرآن).

داخستن