زمانی عەرەبی - مانای وشەکان * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


ئایه‌تی: (42) سوره‌تی: سورەتی التوبة
لَوۡ كَانَ عَرَضٗا قَرِيبٗا وَسَفَرٗا قَاصِدٗا لَّٱتَّبَعُوكَ وَلَٰكِنۢ بَعُدَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلشُّقَّةُۚ وَسَيَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ لَوِ ٱسۡتَطَعۡنَا لَخَرَجۡنَا مَعَكُمۡ يُهۡلِكُونَ أَنفُسَهُمۡ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
عَرَضًا قَرِيبًا: مَتَاعًا مِنَ الدُّنْيَا، سَهْلَ المَاخَذِ.
وَسَفَرًا قَاصِدًا: مُتَوَسِّطًا بَيْنَ القَرِيبِ وَالبَعِيدِ.
الشُّقَّةُ: الَمسَافَةُ الَّتِي تُقْطَعُ بِمَشَقَّةٍ.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
ئایه‌تی: (42) سوره‌تی: سورەتی التوبة
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
زمانی عەرەبی - مانای وشەکان - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

مانای وشەکان لە کتێبی (كتاب السراج في بيان غريب القرآن).

داخستن