وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئەشانتی * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (117) سوره‌تی: سورەتی آل عمران
مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
Deε wͻ’yi dema wͻ wiase (de hwehwε din ne nkamfoͻ) no mfatoho tesε mframa kεseε bi a εrebͻ na awͻ a ano yε den wͻ mu, na abͻ asεe amanfoͻ a wͻ’dii wͻn ho amim no mfuo. Ԑnyε Nyankopͻn na Ɔyεε wͻn bͻne, na mmom wͻn ara na wͻ’yεε wͻn ho bͻne.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان ئایه‌تی: (117) سوره‌تی: سورەتی آل عمران
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئەشانتی - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئەشانتی، وەرگێڕان: شیخ هارون ئیسماعیل.