وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فارسی دوری * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی نوح   ئایه‌تی:

سورۀ نوح

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
البته ما نوح را به‌سوی قومش فرستادیم که قوم خود را پیش از این که عذاب دردناک به سراغ آنها بیاید، بترسان.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
(نوح) گفت: ای قوم من! من برای شما بیم دهنده‌ای آشکارم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ
این که الله را عبادت کنید و از او بترسید و مرا اطاعت کنید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّىۚ إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُۚ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
که الله گناهان شما را می‌آمرزد و اجل شما را تا وقتی معین به تأخیر می‌اندازد. يقيناً هرگاه اجل (و مهلت) مقرر الله برسد به تأخیر نمی‌افتد، اگر می‌دانید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَنَهَارٗا
نوح گفت: ای پروردگارم! من قومم را شب و روز (به ‌سوی توحید) دعوت دادم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا
ولی دعوت من جز بر فرار آنان نیفزود.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَأَصَرُّواْ وَٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا
و هرگاه من آنان را دعوت دادم تا (گناهان)‌شان را بیامرزی، انگشتان‌شان را به گوش‌های خود در آوردند و جامه‌هایشان را به چهره‌های خود پیچیدند و بر (طغیان خود) اصرار نمودند و سخت تکبر ورزیدند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا
باز ایشان را به آواز بلند دعوت دادم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَأَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا
باز (دعوتم را) برای آنان اعلان کردم و گاهی به صورت نهانی (هم) به ایشان دعوت دادم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا
پس گفتم: از پروردگارتان مغفرت بخواهید که او بسیار آمرزنده است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا
(اگر چنین کنید الله) از آسمان باران‌های پیاپی بر شما می‌باراند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَيُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَبَنِينَ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا
و شما را با اموال و فرزندان مدد می‌کند و برای شما باغها قرار میدهد و برای شما نهرها جاری می‌سازد.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا
شما را چه شده است که بزرگی و جلال برای الله قایل نمی‌شوید؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَقَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا
حال آنکه شما را در مراحل مختلف آفریده است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا
آیا نمی‌بینید که الله چگونه هفت آسمان را یکی بر بالای دیگر آفریده است؟!
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَجَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَجَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا
و ماه را در میان آنها تابان و خورشید را چراغ درخشان گردانید؟!
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا
و الله شما را از زمین (مانند گیاه) رویانید (آفرید).
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَيُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا
باز شما را به زمین باز می‌گرداند و (باز) شما را (از زمین) بیرون می‌آورد.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا
و الله زمین را برای شما بستر هموار گردانید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا
تا در راه‌های وسيع آن بروید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَوَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا
نوح (در دعای خود) گفت: پروردگارا! بی‌گمان ایشان از من نافرمانی کردند و از کسی پیروی کردند که مال و اولادش جز زیان و نقصان بر او نیفزود.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَمَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا
و آن (پیشوایان در بارۀ پیروان خود) دست به مکری بس بزرگ زدند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَقَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَلَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَلَا سُوَاعٗا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسۡرٗا
و گفتند: معبودان خود را ترک نکنید خصوصا (پنج بت را که عبارت‌اند از) ود و سواع و يغوث و يعوق و نسر را (ترک نکنید).
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَقَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗاۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا
واقعا که مردم بسیار را گمراه کردند (پس) ای الله! ظالمان را جز گمراهی نیفزا.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا
به (سبب) گناهانشان غرق شدند باز به آتش در آورده شدند و برای خود در برابر الله مددگارانی نیافتند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَقَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا
و نوح گفت: ای پروردگار! هیچ کسی از کافران را بر روی زمین باقی مگذار.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا
زیرا اگر آنها را زنده بگذاری بندگانت را گمراه می‌سازند و جز بد کار و کافر نمی‌زایند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا
ای پروردگارم! من و پدر و مادرم را و هر کسی را که مؤمن به خانه‌ام داخل شود و مردان و زنان مؤمن را بیامرز و ظالمان را جز نابودی نیفزا.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی نوح
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فارسی دوری - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی فارسی دوری، وەرگێڕان: شیخ مەولەوی محمد ئەنوەر بدخشانی.

داخستن